Μαρίνα Καρέλλα

Εδώ και πολλά χρόνια η ζωγράφος Μαρίνα Καρέλλα ζει μόνιμα στο Παρίσι, όμως το «μονοπάτι» της ζωής την έφερε ξανά στα πάτρια εδάφη. Αυτή τη φορά η δουλειά της ξεχωρίζει όχι μόνο για την αρτιότητα της τεχνικής, αλλά και για την ποιητική της διάθεση. Με τίτλο «Το μονοπάτι είναι μακρύ απροσδόκητο, μαγευτικό», η έκθεση γεννήθηκε από μια σύμπραξη της τέχνης με τη λογοτεχνία. Όλα ξεκίνησαν όταν ο συγγραφέας και άντρας της Μαρίνας Καρέλλα, Michel de Grèce, εμπνεύστηκε από τα έργα της μια ιστορία που μπορούμε να τη διαβάσουμε, αλλά και να τη δούμε. Στο υπόγειο, λοιπόν, της γκαλερί Ζουμπουλάκη στην πλατεία Κολωνακίου ξετυλίγεται ένα εξπρεσιονιστικό παραμύθι, φερμένο από την εποχή του μοντερνισμού, που παλαντζάρει μεταξύ ζωγραφικής και ποίησης, ή καλύτερα ονείρου και πραγματικότητας. Εδώ η ζωγράφος παίζει με την κίνηση και την ακινησία. Στον καμβά της κυριαρχεί το κολάζ με λάδι, το διαφανές χαρτί και οι λευκές φόρμες που της επιτρέπουν να εκφράσει μια ψυχική κατάσταση που αλλάζει συνεχώς από τη στεναχώρια στο ρομαντισμό και υποκινείται από τους συνειρμούς που γεννούν στο υποσυνείδητο τα όνειρα.

To μονοπάτι είναι μακρύ, απροσδόκητο, μαγευτικό. Ακούγεται σαν το μονοπάτι μιας ζωής. Τι σας έκανε να εμπνευστείτε τον τίτλο αυτό;

Ο τίτλος έρχεται από μια ιστορία που έφτιαξε ο συγγραφέας και άντρας μου Michel de Grèce. Πήρε όλα τα μικρά έργα που έχω κάνει και έφτιαξε μια ιστορία, κι εγώ δανείστηκα μια γραμμή για να «περιγράψω» τους πίνακες στους θεατές. Το ενδιαφέρον είναι πως ο καθένας μπορεί να αλλάξει τη σειρά που είναι τα έργα φτιάχνοντας μια διαφορετική ιστορία κάθε φορά κι έτσι δημιουργείται έτσι ένα όμορφο παιχνίδι με το κοινό.

Πώς θα περιγράφατε το μονοπάτι της δικής σας ζωής;

Γεμάτο στροφές.

Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σας;

Δουλεύω από δεκαέξι χρονών και όλο αυτό το διάστημα ανακαλύπτω συνεχώς ένα νέο υλικό που με εμπνέει να φτιάχνω καινούργια πράγματα. Στην έκθεση αυτή ένα περίεργο είδους χαρτιού που μοιάζει διαφανές με ενέπνευσε και έκανα όλη αυτή τη δουλειά.

Στα έργα σας δουλεύετε πολύ με τη σκιά και το λευκό. Τι ρόλο παίζει το φως στην έκφρασή σας;

Όταν έχεις γεννηθεί στην Ελλάδα, το φως παίζει πολύ μεγάλο ρόλο ούτως ή αλλιώς, το αισθάνεσαι βαθιά, αλλά νομίζω ότι το φως παίζει πολύ μεγάλο ρόλο σε ολόκληρη τη ζωή, όχι μόνο στη ζωγραφική. Κάτι που είναι πάρα πολύ ωραία φωτισμένο, μοιάζει ωραίο ακόμα κι αν είναι αποκρουστικό, ενώ κάτι πραγματικά όμορφο μπορεί να χάσει όλη του τη λάμψη εξαιτίας του κακού φωτισμού.

Μιλήστε μας για τις μνήμες σας από την πρώτη επαφή σας με τη ζωγραφική, αλλά και τη μαθητεία σας δίπλα στον Γιάννη Τσαρούχη.

Ο Τσαρούχης ήταν μεγάλος δάσκαλος για μένα. Έμαθα πάρα πολλά κοντά του, ουσιαστικά νιώθω πως εκείνος μ’ έβαλε με τα δύο πόδια μέσα στη ζωγραφική. Όμως πέρα από δάσκαλος, ήταν και πολύ ξεχωριστός άνθρωπος, είχε τη δική του φιλοσοφία ζωής που για μένα ήταν πολύ σημαντική και ό,τι έλεγε έμοιαζε πολύτιμο σαν ένα μαργαριτάρι.

Ενώ έχετε εκθέσει έργα σας σε Νέα Υόρκη, Μαδρίτη, Βρυξέλλες, Ρώμη και Λονδίνο, κάποιες από τις σημαντικότερες εκθέσεις σας έγιναν στην Αθήνα. Επιστρέφετε συχνά στο σημείο εκκίνησης. Ποια είναι η καλλιτεχνική σχέση σας με την Ελλάδα;

Η σχέση μου με την Ελλάδα δεν έχει διακοπεί ποτέ. Εδώ πήγα σχολείο, εδώ σπούδασα Ζωγραφική, εδώ μαθήτευσα πλάι στον Τσαρούχη κι εδώ γεννήθηκαν οι δύο μου κόρες. Αν κι έφυγα από πολύ μικρή, στην ουσία, για λόγους επαγγελματικούς, ποτέ δεν έλειψα, πάντα είχα ένα συνεχές πάρε-δώσε.

Τι αισθάνεστε για την κρίση στην Ελλάδα;

Νομίζω ότι αισθάνομαι αυτό ακριβώς που αισθάνεται κάθε Έλληνας αυτή τη στιγμή, στενοχώρια. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και λυπάμαι γι’ αυτό, όπως όλοι μας.

Πώς βλέπετε την τέχνη να εξελίσσεται στη νεότερη γενιά;

Οι Έλληνες είναι πολύ ανοιχτοί στην τέχνη, πολλές γκαλερί φέρνουν ξένους καλλιτέχνες εδώ και αυτό δίνει τη δυνατότητα και στους νεότερους καλλιτέχνες να ξέρουν τι συμβαίνει έξω. Γενικά θεωρώ πως η ελληνική τέχνη είναι εξαιρετικά εκσυγχρονισμένη και πραγματικά έχω τις καλύτερες εντυπώσεις από πολλές εκθέσεις που έχω δει στην Ελλάδα.

O σύζυγός σας έφτιαξε τη δική του ιστορία βάσει των έργων σας. Εσείς, αν έπρεπε να δουλέψετε πάνω σ’ ένα κείμενο, ιστορία, ποίημα, ποιο θα ήταν αυτό;

Ο Καβάφης είναι από την αρχή μέχρι το τέλος η σημαντικότερη πηγή της δουλειάς μου, νιώθω συνδεδεμένη μαζί του από πολύ μικρή. Βέβαια ποιητές, όπως ο Eliot, ο Αuden και πολλοί άλλοι με έχουν τροφοδοτήσει με ιδέες, αλλά ο Καβάφης ήταν και θα είναι πάντα δίπλα μου.

Βεατρίκη Θεοδωράτου

Η έκθεση «Το μονοπάτι είναι μακρύ, απροσδόκητο, μαγευτικό» της Μαρίνας Καρέλλα στην γκαλερί Ζουμπουλάκη θα διαρκέσει έως τις 16 Ιουνίου.