Ανδρέας Κωνσταντίνου reloaded

Η συζήτηση με τον Ανδρέα Κωνσταντίνου έγινε πέρυσι όταν στη μεγάλη οθόνη εμφανιζόταν στην ταινία Ουζερί Τσιτσάνης ως Βασίλης Τσιτσάνης. Αυτές τις μέρες στις κινηματογραφικές αίθουσες τον συναντούμε ως Ναπολέοντα Σουκατζίδη στη νέα ταινία του Βούλγαρη, Το τελευταίο σημείωμα. Και θυμόμαστε ξανά την ξεχωριστή του θέση ανάμεσα στους ηθοποιούς της γενιάς των 30 something.

Συνέντευξη στην Μαρία Σαγάνα

Κάπου ανάμεσα στη μεγάλη οθόνη και την πολύ μικρότερη του tablet μου (θαυματουργό skype από Θεσσαλονίκη, όπου βρίσκεται), ο Ανδρέας Κωνσταντίνου είναι «εκεί» τις τελευταίες ημέρες, είτε ως Βασίλης Τσιτσάνης, είτε ως αυτό που έχω καταλάβει εγώ ότι είναι… Ταλαντούχος, γοητευτικός και πολλά υποσχόμενος είναι τα αναμενόμενα… συγκροτημένος, απρόσμενα cool, «πεπαιδευμένος» και εργάτης της τέχνης είναι εκείνες οι πτυχές του με τις οποίες τελικά σε κερδίζει ολοκληρωτικά. Απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου, στα 34 του έχει ήδη συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τους Περάκη, Λάνθιμο, Βούλγαρη, Αγγελόπουλο (στην ταινία που βίαια δεν ολοκληρώθηκε ποτέ…) και με τον Μανουσάκη στο ρόλο του Βασίλη Τσιτσάνη. Η solo performance Εργασία Βάκχες με την ομάδα του θΘ… είναι η ερωμένη των 3 τελευταίων χρόνων, στην οποία δίνεται –όπως λέει- όπως σε τίποτα άλλο μέχρι τώρα στη ζωή του, μία ζωή με πολύ κινηματογράφο, δουλειά και συνεχή αναζήτηση. Έχει πολλά να πει… μοιραζόμαστε όσα περισσότερα χωράνε σε αυτές τις σελίδες… και (ξανα)θυμόμαστε πως αν το ταλέντο και η ομορφιά είναι το όχημα, το ήθος, η παιδεία και η ασταμάτητη εξέλιξη καθορίζουν και διαμορφώνουν το δρόμο.

• Σε μία από τις σκηνές λες στην συμπρωταγωνίστριά σου: «..θέλω την ψυχή σου, όχι τη φωνή σου». Εσύ λειτουργείς περισσότερο με τη λογική ή το συναίσθημα στη ζωή και την καριέρα σου;

Φαντάζομαι γίνεται ένας συνδυασμός των δύο. Νομίζω λειτουργώ περισσότερο με το συναίσθημα. Με ό,τι και αν καταπιάνεσαι έχει εν τέλει σημασία να το κάνεις με την ψυχή σου. Αυτός είναι ένας αληθινός δρόμος που εμένα με γοητεύει.

• Βλέπουμε ότι ο Τσιτσάνης στο έργο μένει πιστός… πόσο εύκολο είναι πιστεύεις να κάνει κάποιος αυτή την επιλογή, ειδικά σε χώρους που υπάρχουν αρκετοί πειρασμοί;

Είναι επιλογή. Μετράει η θεώρηση που έχεις για τη ζωή, για τις σχέσεις και για τις μορφές που μπορούν αυτές να πάρουν. Έχει να κάνει με το πώς δέχεσαι τη ζωή, ποια είναι η ηθική σου και όχι με το αν έχεις πειρασμούς ή όχι. Η ζωή είναι πολύ απρόβλεπτη και δεν μπορείς πάντα να το προκαθορίσεις… δοκιμάζεσαι, μαθαίνεις, κάνεις λάθη, τα διορθώνεις, κάνεις καινούρια λάθη –πιο σωστά-… είναι μία αέναη διαδικασία.

• Η εικόνα που δίνεις και μέσα από τους ρόλους, αλλά και στη ζωή είναι αυτή του «σοβαρού»… είσαι όντως έτσι;

Σοβαροφανής δεν είμαι, πάντως. Προσπαθώ να αντιμετωπίζω τα πράγματα που κάνω με μία σοβαρότητα, επαγγελματισμό και «δόσιμο» και να μην είμαι τόσο σφιγμένος. Ίσως μέσα από τους ρόλους να βρίσκω τέτοιες ποιότητες που δεν τις έχω συνέχεια στην καθημερινότητά μου. Στο φακό, έτσι και αλλιώς δεν κρύβεσαι, ζητάει να του δώσεις πράγματα από εσένα. Δεν το έχω καταφέρει στο βαθμό που θέλω, αλλά προσπαθώ.

• Σε μικρή ηλικία έχεις ήδη κάνει μεγάλα βήματα, το νιώθεις σαν βάρος;

Σημασία έχει τελικά πώς είσαι εσύ μέσα στα βήματα. Τι δίνεις από τον εαυτό σου και πώς υπάρχεις μέσα σε αυτά. Δεν το θεωρώ βάρος. Ο πήχυς είναι μέσα σου. Συνδιαμορφώνεσαι μέσα σε αυτό το ταξίδι με όσους δουλεύεις και ανεβάζοντας τον πήχυ, στην προσπάθεια να τον φτάσεις και να τον ξεπεράσεις, κάπως «καλείς» και τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεσαι.

• Τι σου δίνει τελικά το να είσαι ηθοποιός;

Ελευθερία. Καμιά φορά δεν μπορείς να είσαι στην καθημερινή ζωή όπως πραγματικά θέλεις, αναζητάς και κάτι ακόμα. Προικοδοτώντας τον εαυτό σου με πράγματα που χρειάζεσαι σαν εργαλεία και δημιουργώντας όσο πιο καλά μπορείς αυτή τη συνθήκη και τοποθετείς τον εαυτό σου μέσα σε αυτήν, μπορείς να νιώσεις ελεύθερος.

• Έχεις κάνει ρόλους που ο καθένας με τον τρόπο του είναι μοιραίοι, σκέφτεσαι ότι αυτό μπορεί να σε ακολουθεί;

Φαντάζομαι οι σκηνοθέτες βλέπουν σε μένα και μία τέτοια πτυχή, που την έχουν όλοι οι άνθρωποι. Υποτίθεται ότι εκείνοι που φέρουν κάτι βαθύ και μεγάλο σε στιγματίζουν και σου αλλάζουν τη ζωή. Αν κάποιος διακρίνει μία τέτοια ποιότητα σε μένα είναι ωραίο, θα επέλεγα, όμως να υποδυθώ και άλλους ρόλους κινηματογραφικά… δεν έχει συμβεί ακόμα, ευελπιστώ να γίνει.

• Σε ενδιαφέρει η κωμωδία;

Μου λείπει, θα ήθελα πολύ να δοκιμαστώ και σε ένα κωμικό ρόλο. Είναι ένα πεδίο στο οποίο θεωρώ ότι είμαι καλός, αλλά για να προοδεύσεις σε κάτι πρέπει να το εξασκείς.

• Εργασία Βάκχες. Δική σου ιδέα, σκηνοθεσία και ερμηνεία… γιατί έχεις αφοσιωθεί τόσο σε αυτό το Project;

Με γεμίζει πάρα πολύ. Είναι η έρευνά μου και το μεράκι μου, ανεξάντλητο στο τι μπορεί να σου δώσει, και εσύ σε αυτό αντίστοιχα. Σαν κείμενο έχει μία ιερότητα, κάτι που λείπει από την καθημερινότητά μας. Δεν είμαι ιδιαίτερα θρήσκος, όμως έχω μέσα μου την έννοια της πίστης και πώς ο άνθρωπος την προσεγγίζει. Δεν έχω καταλήξει κάπου, αλλά είμαι σε μία αναζήτηση. Το θέατρο ήταν και θα πρέπει να είναι μία ιερή πράξη. (http://projectbacchae.com/)

• Από την συνεργασία σου με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο ποια συμβουλή κρατάς;

(…τα μόνα δευτερόλεπτα παύσης) Πρώτη μέρα που πήγα στο set -τώρα το θυμήθηκα αυτό-, με είδε από μακριά, ήρθε με πήρε μία πολύ τρυφερή και ζεστή αγκαλιά, λέγοντάς μου «να ξέρεις ότι θα φτύσουμε αίμα εδώ, θα μας βγει η πίστη μέχρι να κάνουμε αυτό που είναι να κάνουμε, αλλά να ξέρεις ότι αξίζει τον κόπο». Αυτό κρατάω, γιατί το βρίσκω κάθε μέρα στη δουλειά μου, με την ομάδα θΘ… ποτέ δεν έχω ασχοληθεί με κάτι τόσο πολύ, βαθιά, εμμονικά σχεδόν.

• Τηλεόραση γιατί δεν θέλεις να κάνεις;

Δεν έχω δει κάτι αξιόλογο. Δυστυχώς αντιμετωπίζεται συνήθως, πολύ πρόχειρα, χωρίς ταυτότητα. Έχει ένα ρόλο που περισσότερο κοιμίζει, παρά αφυπνίζει. Παίζουν πολύ ταλαντούχοι ηθοποιοί, σε αξιόλογες προσπάθειες… στο Νησί φάνηκε ας πούμε ότι κάποιος κρατάει την κάμερα «αλλιώς» (αναφερόμενος στον σκηνοθέτη Θοδωρή Παπαδουλάκη), αλλά ο τηλεοπτικός χρόνος είναι ξεπέτα και εγώ δεν λειτουργώ έτσι. Δεν φανερώνει αυτό που εν δυνάμει μπορούν οι ηθοποιοί να κάνουν. Σέβομαι όσους δουλεύουν για την τηλεόραση, αλλά δεν τα έχω καλά με τα κανάλια και με όλους τους δημοσιογράφους.

• Μεσούσης της κρίσης, τα θέατρο ανθεί. Το ελληνικό κοινό έχει θεατρική παιδεία;

Θεωρώ ότι υπάρχει και ξύπνιο κοινό, το αντιμετωπίζω σαν να είναι ο πιο έξυπνος άνθρωπος του κόσμου. Θα ήθελα να μιλάω σε όλο το κοινό ανεξαρτήτως ηλικίας, μόρφωσης, φύλου, θρησκείας. Πολλοί, όμως έρχονται να δουν θέατρο αρκούμενοι στη μετριότητα που τους προσφέρει η τηλεόραση. Δεν μου αρέσει ο κόσμος να αρκείται σε μία μετριότητα, θέλω να ξεφεύγει από την ευκολία του. Χωρίς το κοινό δεν έχω υπόσταση, προσπαθώ όμως, να το «ξεβολεύω»… να βάζει το μυαλό του και την ψυχή του σε λειτουργία. Δεν γίνεται να τα έχουμε όλα έτοιμα στη ζωή μας μέσα από μία εφαρμογή. Από αρχαιοτάτων χρόνων, το θέατρο μπορεί και οφείλει να δημιουργεί υπαρξιακό σοκ. Και εγώ αυτό θέλω να υπηρετήσω. Δεν θέλω να δίνει απαντήσεις, θέλω όμως να κάνει ερωτήσεις. Δεν μπορεί να είναι ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε.

• Μεγάλες επιτυχίες στον κινηματογράφο και στο γυναικείο κοινό… έχεις φλερτάρει με τον ναρκισσισμό;

Δεν ξέρω τι θα πει αυτό που λες. Είναι κάτι υπαρξιακό, δεν έχει να κάνει με τη δουλειά μας. Είναι μία παγκόσμια τάση που προωθείται μέσα από τα social media και δεν μπορούν να κατηγορούνται όλοι οι ηθοποιοί για ναρκισσισμό. Ποιο είναι ναρκισσιστικό, να χαίρεσαι για μία καλή δουλειά που κάνεις ή να ποστάρεις μία σέλφι την ημέρα, όπου και να βρίσκεσαι;

• Μία καριέρα στο εξωτερικό, πόσο ψηλά είναι στη λίστα σου;

Έχει πολύ μεγάλη γοητεία. Είναι πολύ ωραία να συνεργάζεσαι με άτομα διαφορετικής κουλτούρας, που έχουν γαλουχηθεί αλλιώς. Κάνω συμπαραγωγές… Μου αρέσει να συμβαίνει και το επιδιώκω, δεν θα σταματήσω ποτέ να το επιδιώκω. Δεν είναι, όμως αυτό που εννοούμε καριέρα στο εξωτερικό… που όπως το αντιλαμβάνομαι απαιτεί ένα δόσιμο άλλο, να είσαι στο γίγνεσθαι των «εκεί» πραγμάτων και να το κυνηγάς. Δεν θέλω… θα ήθελα, το φαντασιώνομαι, αλλά στο παρόν δεν είναι όνειρό μου να ρυθμίσω έτσι όλη μου τη ζωή για να το κάνω. It is a price to pay… σε αυτή τη φάση με ανταμείβει όλος αυτός ο δρόμος που ακολουθώ εδώ, μέσα από τις όποιες δυσκολίες, όπως και άλλα πράγματα… να πιω μπύρες με τους κολλητούς μου, να κάνουμε τις πλάκες μας, να πάω τις διακοπές μου, να ακούσω τις μουσικάρες μου… η προσωπική ζωή αντισταθμίζει τα πράγματα.

• Η υποκριτική φαντάζει πολυτέλεια στις μέρες μας… ωστόσο οι νέοι την επιλέγουν.

Είναι μία δουλειά από την οποία δεν γίνεσαι πλούσιος. Εγώ δεν θα έπρεπε να μιλάω, θεωρούμαι και προνομιούχος. Δεν είναι εύκολη πάντως. Πρέπει να διαβάζεις, να μελετάς κάθε μέρα, να κάνεις γυμναστική κάθε μέρα, τεχνική Alexander, να δουλεύεις τη φωνή σου, να τρως σωστά… αν θέλεις να δώσεις το 100% έχει κόστος, αλλά πρέπει να είσαι έτσι.

• Με μία λέξη τι είναι για εσένα το θέατρο;
Αναμέτρηση.

• Ο κινηματογράφος;
Συγκέντρωση.

• Και η τηλεόραση;
…αποπροσανατολισμός.

• Στην off the record συζήτησή μας για την πολιτική κατάσταση, μου είπε ότι μπορώ να αναφερθώ. Κρατώ αυτά…
«…αναλαμβάνω δράση, η πολιτική μου θέση είναι ευανάγνωστη μέσα από τις πράξεις που κάνω. Θεωρώ ότι η πολιτική θέση και άποψη είναι στην ουσία το πώς ζεις, πώς λες καλημέρα, αν λες καλημέρα, πώς κοιτάς τον άλλο στα μάτια, αν σέβεσαι το δημόσιο χώρο… ό,τι κάνεις είναι μια πολιτική πράξη, από αυτό κρίνεσαι εν τέλει…»

Η ταινία Το τελευταίο Σημείωμα προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες από την Tanweer