ΑΒΥ Πριγκίπισσα Αικατερίνη της Σερβίας

Δίνει το δικό της αγώνα από το 1993 ιδρύοντας το φιλανθρωπικό οργανισμό Lifeline στο Λονδίνο. Λίγα χρόνια αργότερα η πάντα δραστήρια ΑΒΥ Πριγκίπισσα Αικατερίνη της Σερβίας, επέκτεινε τη δράση της μοιράζοντας βοήθεια, στήριξη, αγάπη κι ελπίδα όχι μόνο στη «τραυματισμένη» από τον πόλεμο χώρα της, αλλά και στην Ελλάδα.

Με παραρτήματα σε έξι πόλεις ανά τον κόσμο, μπορεί να είναι περήφανη για το πολυετές έργο της, έχοντας μία μικρή αδυναμία στη χώρα μας.

Τι σας έχει διδάξει η μέχρι τώρα εμπειρία σας ως ιδρύτρια της Lifeline Hellas;
Ο Ανθρωπισμός και η φιλανθρωπία διδάσκεται από πολύ νωρίς. Από την οικογένεια και το σχολείο. Αποτελούν φιλοσοφία ζωής και ακολουθούν τον άνθρωπο σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής του. Είμαι ευγνώμων προς τους γονείς μου που φρόντισαν να μου μεταδώσουν, πρωτίστως βιωματικά, πόσο σπουδαίο είναι να προσφέρουμε στον συνάνθρωπο που υποφέρει, να συμπονούμε, να μοιραζόμαστε.

Υπήρξα τυχερή διότι βρέθηκα σε μία θέση που μου επέτρεψε να αντιδράσω, δρώντας αποτελεσματικά. Μετατρέποντας συντρίμμια και στάχτες, απόγνωση, απελπισία και πείνα σε κίνητρα για προσφορά αγάπης, αλληλεγγύης, ανοικοδόμησης κι επανένωσης. Όταν σταθείς δίπλα στα αποσβολωμένα βλέμματα εκείνων που βρέθηκαν μέσα σε μια καταστροφή, το πρώτο βήμα είναι να φέρεις μαζί σου τη λάμψη της ελπίδας και να τη μεταδώσεις με μια σφικτή αγκαλιά. Να πεις «Είμαι κι εγώ εδώ. Μαζί θα τα ξαναφτιάξουμε όλα». Και να το εννοείς. Ποτέ δεν θα σταματήσω να διδάσκομαι -αυτό είναι μια συνεχής, βιωματική σπουδή- πόσο εμπιστοσύνη και πίστη πρέπει να έχουμε στην καλοσύνη και στην αγάπη που ρέει από τις ψυχές όλων εκείνων που συγκεντρώνονται γύρω από το αστέρι της προσφοράς στο συνάνθρωπο.

Υπάρχει κάποια περίπτωση παιδιού όλα αυτά τα χρόνια που σας έχει συγκινήσει ιδιαίτερα;
Δεν νομίζω ότι μπορώ να σας μεταφέρω αυτό που αισθάνομαι. Για εμένα όλα τα παιδιά που συνάντησα -και είχαν την ανάγκη όχι μόνο τη δική μου αλλά όλων μας- αλλά κι εκείνα που δεν κατάφερα να γνωρίσω από κοντά, είναι ένα Παιδί. Ένα πρόσωπο. Αυτό το παιδί, που επειδή έχασε τη μαμά του, φώναξε εμένα μαμά. Αυτό το παιδί που με ρωτάει με δάκρυα στα μάτια «Γιατί ο πόλεμος;», «Γιατί η αδικία;». Δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να περιγράψω αυτές τις στιγμές. Δεν υπάρχουν λέξεις για να αποτυπώσω τέτοιου είδους αισθήματα. Είναι τόσο μεγαλειώδη που απλώς τα ζεις και εύχεσαι να μπορείς πάντα να είσαι εκεί. Κοντά τους. Κι αυτό είναι αρκετό. Χωρίς λόγια.

Με ποιον τρόπο η Lifeline Hellas θα αλλάξει προς στο καλύτερο τις ζωές των παιδιών τη νέα χρονιά;
Αξιοποιώντας το ανθρώπινο δυναμικό μας, εργαζόμενους και εθελοντές και βεβαίως τα ιδιαιτέρως ενεργά μέλη των διοικητικών μας συμβουλίων. Για το υπερδραστήριο Lifeline Hellas και για τα έργα του μόνο συγκίνηση και υπερηφάνεια νοιώθω. Από την αρχή αυτής της απίστευτης κρίσης που μαστίζει τη χώρα, έχει αφιερώσει εξ ολοκλήρου τη δράση του στις, αλλεπάλληλες και σε καθημερινή βάση, ανάγκες της Ελλάδας. Από την έναρξη της λειτουργίας του το γραφείο των Αθηνών, μέσω των Διοικητικών Συμβουλίων του, των άξιων εργαζομένων, εθελοντών και των δωρητών μας, το περιέβαλλαν ξεχωριστοί Άνθρωποι, σπουδαίοι Έλληνες. Μια μεγάλη, Ελληνική καρδιά άνοιξε και στάθηκε τόσο σθεναρά και στη Σερβία -όπως θυμάστε- μετά το τέλος των εχθροπραξιών.

Με κάθε ευκαιρία εκφράζω τις ευχαριστίες μου αλλά και το θαυμασμό μου για τις συνεχείς προσπάθειές τους, την έμπρακτη υποστήριξή τους και την ολόθερμη, συνεχή παρουσία τους, στο πλευρό το δικό μου και του συζύγου μου.

Ποιες είναι οι ευχές σας για το 2018…
Εύχομαι σε όλους οικογενειακή και προσωπική υγεία και αγάπη. Ειρήνη, Ενότητα, Αλληλεγγύη και Ευημερία για όλο τον πλανήτη. Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου, ειδικά στην Ελλάδα μας, να
φτάσει γρήγορα το φώς, στην έξοδο αυτού του τόσο σκοτεινού τούνελ της βαθιάς οικονομικής κρίσης, που διανύει τα τελευταία χρόνια.

Info: Για περισσότερες πληροφορίες εθελοντικής συνεισφοράς τηλεφωνήστε στ0 210-9828002. ή επισκεφθείτε το www.lifelinegr.org.