Κι αν;
Τόσα Αν ούτε ο Παπακαλιάτης
Σερφάροντας στο internet έπεσα σε μία ατάκα της Μarilyn Monroe που μου έκανε κλικ «Ένα κορίτσι ξέρει τα όριά του, όμως ένα έξυπνο κορίτσι ξέρει πως δεν έχει κανένα».
Πιστεύω πως όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Οι άνθρωποι αλλάζουν για να μπορείς να μαθαίνεις να τους αφήνεις, τα πράγματα πάνε άσχημα για να τα εκτιμάς όταν πάνε καλά, πιστεύεις τα ψέματα έτσι ώστε με τον καιρό να μάθεις να μην εμπιστεύεσαι κανέναν παρά μόνο τον εαυτό σου, ενώ μερικές φορές τα καλά πράγματα γκρεμίζονται έτσι ώστε να δημιουργούνται τα καλύτερα». Κι ενώ ο στόχος ήταν να μιλήσουμε για τις δεύτερες ευκαιρίες ξαφνικά το θέμα μετατοπίστηκε στο ΑΝ.
Κι εδώ αρχίζουν με σχεδόν παιδική αφέλεια αλλά κι ωμή αυτογνωσία οι σκέψεις και οι υποθέσεις:
Αν, ο χρόνος χαρακτηρίζεται από γραμμικότητα ή κυκλικότητα;
Αν κάθε γεγονός στη ζωή μας- ας πούμε ο γάμος καλή ώρα- είναι μοναδικό;
Αν πράγματι αξίζουν οι δεύτερες ευκαιρίες;
Αν κανένα πρόσωπο, σύμπτωση, όσμωση δεν είναι τυχαίο;
Αν η Ιστορία επαναλαμβάνεται;
Κι αν δεν εξηγούνται όλα με την ανθρώπινη λογική και τον κοινό νου;
(Τόσα Αν ούτε ο Παπακαλιάτης)
Είναι οι άνθρωποι φτιαγμένοι για να φεύγουν; Τα όνειρα φτιαγμένα για να τελειώνουν; Οι έρωτες για να μαραζώνουν; Πού ανήκεις; Πού η ζωή σου είναι αληθινή κι ο εαυτός σου εσύ; Είμαστε προγραμματισμένοι για Ηλιοβασιλέματα ή Ανατολές; Το καλύτερό σου φιλί το κρατάς για Καλωσήρθες ή για Αντίο;
Μην τρομάζεις. Απάντηση δεν έχω. Ευτυχώς, όμως, έχω ακόμη μία ακόρεστη πείνα και δίψα για ζωή και δημιουργία και θέλω να σας τη μεταδώσω σαν το Άγιο Φως στις λαμπάδες το βράδυ της Ανάστασης.
Έχω μια ανεξήγητη κι απ΄ το πουθενά -αδιόρατα κι αδικαιολόγητα- καλή διαίσθηση για την Άνοιξη. Από αυτές που χτίζει σαν Lego τουβλάκι-τουβλάκι η προσήλωση σε ένα στόχο, η πίστη σε ένα άνθρωπο, σε μία ιδέα, σε μια απόφαση που μπορεί να κουβεντιάζεις αιώνες ή απλά στην ανάγκη σου, στην επιθυμία να πιστέψεις σε κάτι ή σε κάποιον που σε κάνει να θες να σηκωθείς το πρωί απ΄ το κρεβάτι σου.
Κάτω από το makeup και πίσω από το χαμόγελο, η Marilyn Monroe ήταν απλά ένα κορίτσι που απλά ήθελε τα πάντα. Σου θυμίζει κάτι; Πρέπει να σου θυμίζει κάτι! Το πόσο λάθος είναι για μία γυναίκα να περιμένει τους άλλους να φτιάξουν τον κόσμο που θέλει, αντί να τον δημιουργήσει η ίδια.
Και κάτι ακόμα: Δεν υπάρχει τέλος σ’ αυτό το παιχνίδι! Είναι για όσες ζωές αντέχεις.