Γιώργης Χριστοδούλου, ένας “επαγγελματίας σουλατσαδόρος”

Ο Γιώργης Χριστοδούλου αφήνει για λίγο τη Βαρκελώνη, όπου ζει και δημιουργεί τα τελευταία χρόνια και μας παρασύρει στους μαγικούς του μουσικούς ρυθμούς μέσα από τις live εμφανίσεις του στο ατμοσφαιρικό Faust. Πριν τον απολαύσουμε όμως από κοντά, θα θέλαμε να γνωρίσουμε καλύτερα τον καλλιτέχνη που κατάγεται από την Αλεξάνδρεια, ξεκίνησε την πορεία του με την Αρλέτα, αποφοίτησε με άριστα από τη Δραματική Σχολή, συμμετείχε στο θίασο της Αλίκης Βουγιουκλάκη, συνθέτει για σημαντικές θεατρικές παραστάσεις και κάνει ένα ακόμη όνειρό του πραγματικότητα… ζει και εργάζεται στην Ισπανία σαν “flaneur”* και κάνει τους Ισπανούς και όχι μόνο να τραγουδούν και να χορεύουν στους ρυθμούς των νέων του τραγουδιών.

• Τελικά μέσα από όλη αυτή την επαγγελματική πορεία σου, πόσο τυχαίο δεν είναι να κινείσαι καλλιτεχνικά σε όλα αυτά τα επίπεδα και ποιο είναι το βασικό στοιχείο που σε οδηγεί στην επιτυχία;

Επιτυχία για μένα είναι να κάνεις αυτό που θες με όσο λιγότερες υποχωρήσεις μπορείς. Στη δική μου περίπτωση δεν υπήρξε ποτέ ένας στόχος ή ένας “επαγγελματικός” σκοπός. Αυτός είναι κι ο λόγος για τον οποίο δεν αγχώνομαι με το να κυκλοφορήσω δισκογραφικές δουλειές σε συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο. Δε μου αρέσει η λέξη καριέρα, έχει κάτι από πρωταθλητισμό μέσα της που δε με αφορά. Προτιμώ τη λέξη “πορεία”, μια διαδρομή κατά τη διάρκεια της οποίας γνώρισα νέους μουσικούς συμμάχους, συνεργάστηκα, ταξίδεψα και έφτιαξα και κυκλοφόρησα τραγούδια σε μια ξένη γλώσσα που όμως χρησιμοποιώ στην καθημερινότητά μου. Το βασικό στοιχείο λοιπόν είναι να απολαμβάνεις τη διαδρομή κι όχι να έχεις στο νου σου μια αόρατη “κορυφή”.

• Τα τελευταία 5 χρόνια έχεις ξεκινήσει τη μουσική σου περιπλάνηση ανάμεσα σε Ελλάδα και Ισπανία με το ισπανο-γαλλόφωνο album Flâneur; Είναι εύκολο για έναν Έλληνα τραγουδιστή να προβάλει τη δουλειά του σε μία καινούρια αγορά;

Τολμώ να πω ότι ίσως κάποιες φορές είναι πολύ πιο εύκολο από το να προβάλλεις τη δουλειά σου στην ίδια σου τη χώρα. Το γεγονός όμως ότι μπορείς να δώσεις συνεντεύξεις και να προωθήσεις τη δουλειά σου στη γλώσσα τους, είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα και σε πολλές περιπτώσεις σε θεωρούν “δικό τους”. Με εξέπληξε πολύ θετικά ας πούμε το γεγονός ότι στα δισκοπωλεία το άλμπουμ βρίσκεται στον τομέα “ισπανοί καλλιτέχνες”.

• “Flâneur”* είναι ο τίτλος του τελευταίου σου album. Σε εκφράζει και στην καθημερινότητά σου πέρα από την ταυτότητά σου ως τραγουδοποιό;

Φυσικά. Αυτά τα τραγούδια έχουν όλα αναφορές στη προσωπική μου μυθολογία, τις εικόνες των δρόμων της Βαρκελώνης και της Αθήνας, τους περιπάτους -κυριολεκτικούς και μεταφορικούς- σε τοπία που μου δόθηκε η ευκαιρία να εξερευνήσω τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Η έννοια του flaneur, δηλαδή του περιπατητή, του περιπλανώμενου, μου ταιριάζει απόλυτα κι ίσως γι αυτό το αμάξι που αγόρασα δεν ήταν γραφτό του να το κρατήσω και πολύ, γιατί στην ουσία δεν το είχα ανάγκη.

• Στην σημερινή δισκογραφική πραγματικότητα πόσο εύκολο είναι να είσαι “επαγγελματίας σουλατσαδόρος” και να κάνεις δημιουργικά πράγματα που σε εκφράζουν απόλυτα;

Τα τελευταία χρόνια, ακόμα και οι πολυεθνικές απολαμβάνουν το χάος που δημιούργησαν όλα αυτά τα χρόνια. Με τη σπατάλη σε εφήμερα εμπορικά προϊόντα, την έλλειψη μιας αισθητικής γραμμής και με κινήσεις πανικού, κατάφεραν να συμπαρασύρουν τη δισκογραφία στην καταστροφή της. Τώρα λοιπόν ο ” μουσικός σουλατσαδόρος” είναι ελεύθερος να περπατήσει στα συντρίμμια και να δημιουργήσει πιο μοναχικός, αλλά και πιο ήρεμος.

• Προτιμάς να συνεχίσεις την πορεία σου στο εξωτερικό ή θα ήθελες να δουλεύεις στην Ελλάδα;

Το ιδανικό θα ήταν να μπορώ να τα συνδυάσω. Προς το παρόν τα καταφέρνω, δεν ξέρω όμως για πόσο. Πάντως τα επόμενα βήματα θα έχουν αφετηρία το τωρινό μου σπίτι, την Ισπανία και εύχομαι να αρέσουν και στην Ελλάδα.

• Ξεκίνησες την καριέρα σου στο πλευρό της Αρλέτας. Από τότε έως σήμερα, ποιες συνεργασίες έχουν επηρεάσει την καλλιτεχνική σου ταυτότητα;

Είχα την τύχη να συνεργαστώ με όσους ήθελα και να γνωρίσω άλλους τόσους… συνήθως όμως τα ερέθισμα που καθορίσουν το γούστο και τις απόψεις μου είναι μάλλον εκτός μουσικής. Ένα που θα μπορούσα να σκεφτώ, είναι οι συζητήσεις με φίλους και γνωστούς με ανθρώπους της τέχνης για διάφορα θέματα. Ανθρώπους τους οποίους εκτιμώ κι αγαπώ όπως ο Βασίλης Παπαβασιλείου, ο Άρης Δαβαράκης ή η Αρλέτα.

• Αυτή την περίοδο ποιο τραγούδι σου θα αφιέρωνες στο κοινό και ποιο είναι το motto σου;

Ένα τραγούδι που θα αφιέρωνα σ’ όλους μας και θα μπορούσε να είναι ας πούμε και το μότο μου, είναι ένα άγνωστο κομμάτι της Αρλέτας που λέει :

“Πως τούτος ο καιρός
κάτι κακό θα φέρει
γιατί δεν έχει στάλα αγάπη να προσφέρει …

πως τούτος ο καιρός
κάτι καλό θα φέρει
γιατί θ’ αλλάξει
είτε θέλει, είτε δε θέλει…”

Μαρία Σαγάνα

* flaneur: αυτός που περπατάει χωρίς βιασύνη, τυχαία, αφημένος στην εντύπωση και το θέαμα της στιγμής

FAUST| Καλαμιώτου 11 & Αθηναΐδος, Αθήνα
Πέμπτες 18 και 25 Οκτωβρίου | ώρα έναρξης: 22.00

Πέμπτη, 18 Οκτώβρη Γιώργης Χριστοδούλου, Μάρω Μαρκέλλου & Βικτώρια Ταγκούλη
Πέμπτη, 25 Οκτώβρη Γιώργης Χριστοδούλου & Κατερίνα Κυρμιζή