Απελευθερώστε τα αθώα πνευμόνια μας! Αιθαλομίχλη έξω, τσιγάρα μέσα
Όλες οι εφημερίδες και οι εξαγριωμένοι πολίτες γράφουν και μιλούν για την αιθαλομίχλη στις πόλεις μας, που επιβαρύνει τα πνευμόνια μας. Ότι αν η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης έπεφτε, δεν θα είχαμε υποστεί τέτοια προβλήματα και κίνδυνο για την υγεία μας. Σωστά ως εδώ. Αυτό ισχύει για εκεί έξω στην ατμόσφαιρα. Μέσα όμως;
Δεν καταλαβαίνω αυτούς που ανησυχούν για την αιθαλομίχλη και πάνε στα σπίτια τους και καπνίζουν. Μια ολόκληρη πόλη ανησυχεί για την ατμόσφαιρα έξω αλλά δεν την νοιάζει καθόλου αν στα καφέ, στις ταβέρνες, στα εστιατόρια, στα μπαρ, στα μπουζούκια, παντού, μόλις μπεις πιάνεται η αναπνοή σου από τον καπνό.
Ενώ τους νοιάζει το έξω, ενώ θα έπρεπε όλοι να κινητοποιηθούν ώστε να αεριστούν, να καθαρίσουν οι εσωτερικοί χώροι και τα πνευμόνια μας, με υποκριτική έκπληξη σχολιάζουν αποκλειστικά την αιθαλομίχλη από τα τζάκια.
Εγκρίνω την ανάπτυξη της αιθαλομίχλης; Ασφαλώς και όχι. Όμως, το να είναι καθαροί από τσιγάρα οι εσωτερικοί χώροι, είναι ευκολότερο και είναι στο χέρι μας. Και συγκρίνω τα δύο σαν μια ένδειξη υποκρισίας.
Πολύ λίγα μέρη έμειναν που προσφέρουν σε κλειστό χώρο καθαρό αέρα. Ένα Μέγαρο, ένα Παλλάς, ένα Badminton, μερικά θέατρα, το αεροδρόμιο, τα αεροπλάνα, μερικές εταιρίες (εργασιακοί χώροι) και πολύ λίγα, απειροελάχιστα σπίτια. Να είμαστε σε ένα αεροσκάφος για να μην εισπνέουμε τα τσιγάρα των άλλων ή να διασκεδάζουμε στο Ελ. Βενιζέλος;
Εδώ σε καλούν σε σπίτι και, μπαίνοντας, 1. ή σε παίρνει η βαριά μυρωδιά των τσιγάρων και βουλώνει η μύτη σου ή 2. Ο οικοδεσπότης ή η οικοδέσποινα παρότι δεν καπνίζει η ίδια, επιτρέπει στους καπνιστές να αλωνίζουν, αγνοώντας τους μη-καπνιστές καλεσμένους της. Σαν να έχει τόσο «ανάγκη» την παρουσία των μεν, αγνοώντας δε, τα πνευμόνια της ομήγυρης.
Δεν συζητώ ότι ναι, υπάρχει νόμος, για την απαγόρευση του τσιγάρου. Hello! Τις πινακίδες η Τροχαία ξέρει να τις παίρνει, ακινητοποιώντας το αυτοκίνητό σου για μέρες, για να εισπράξει πρόστιμα, τα εστιατόρια όμως δεν τα κλείνουν, δεν απασχολείται κανείς με το θέμα τσιγάρο είτε σε δημόσιους χώρους είτε σε ιδιωτικούς.
Βέβαια, στο εξωτερικό, κανείς δεν τολμάει να το παίξει μάγκας του τσιγάρου. Αντίθετα όλοι συμμορφώνονται αμέσως γιατί υπάρχει κοινωνική απομόνωση. Έχετε δει τα γυάλινα κλουβιά των αεροδρομίων, μέσα στα οποία κλείνουν σαν κατάδικους τους καπνιστές; Οι ίδιοι πρώτα – πρώτα νιώθουν άβολα και υποτιμητικά.
Δεν καταλαβαίνω, ποια φωνή εγωιστική μπορεί να είναι πάνω από την κοινωνική φωνή;
Εντάξει εσύ, θέλεις να επιβαρύνεις τα πνευμόνια σου, δικαίωμά σου είναι. Οι άλλοι, όμως; Και αν εσένα δεν σε νοιάζει, εμείς οι άλλοι γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε να διεκδικήσουμε το δίκιο μας; Το να εφαρμόζεται ο νόμος! Το να αναπνέουμε, όπως είμαστε πλασμένοι από τη φύση, εισπνέοντας οξυγόνο.
Έχω πάει μόνο 3 φορές στη ζωή μου σε μπουζούκια κι αυτές καλεσμένη. Δεν αντέχω τους υποτιθέμενους κλιματιζόμενους χώρους (ούτε τώρα, ούτε στα 18 μου, ακόμα χειρότερα τότε) με τα τσιγάρα. Ούτε μπορώ να πλένω όλα μου τα ρούχα στην επιστροφή και να αερίζω τα σακάκια και παλτά 3 μέρες!
Μια και η λύση είναι στα χέρια μας, αφού οι ιθύνοντες αφήνουν τα τσιγάρα να ρυπαίνουν τον αέρα μας, ας σταματήσουμε να πηγαίνουμε όπου δεν – όχι μας σέβονται – όπου δεν σέβονται καν την ίδια τη ζωή μας.
Κατερίνα Τσεμπερλίδου
www.tsemperlidou.gr
www.facebook.com/Tsemperlidou