Βανέσα Αρχοντίδου & Χριστίνα Φλαμπούρη – Δυο κορίτσια που στοχεύουν μόνο στην κορυφή!

Ίσως αυτή τη στιγμή που κρατάτε το περιοδικό στα χέρια σας οι δύο Ελληνίδες βρίσκονται ήδη στο και καταβάλλουν την τελική τους προσπάθεια για να ανέβουν στην υψηλότερη κορυφή του κόσμου, το Έβερεστ.

Ο λόγος για τη Βανέσα Αρχοντίδου και τη Χριστίνα Φλαμπούρη, δυο Ελληνίδες αλπινίστριες οι οποίες στις 5 Απριλίου αναχώρησαν για τη χώρα της Ασίας ευελπιστώντας να ανεβάσουν την ελληνική σημαία στην κορυφή του Έβερεστ.

Αποστολή που μόνο εύκολη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αφού όπως δήλωσε πρόσφατα η Βανέσα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Νομίζω ότι η στιγμή που το συνειδητοποιήσαμε ήταν την ώρα που το ανακοινώναμε στη συνέντευξη Τύπου», προσθέτοντας: «Σε μένα δυστυχώς υπερισχύει το άγχος σε τέτοιες στιγμές λόγω της δυσκολίας του εγχειρήματος και δεν μπορώ να χαρώ απόλυτα τη στιγμή. Ευτυχώς υπάρχει και η Χριστίνα για να με ισορροπεί».

Όπως, δηλώσουν στα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων οι δύο «ατρόμητες» κυρίες : «Το κίνητρό μας είναι η ευτυχία. Ανεβαίνουμε στα βουνά γιατί αυτό μας κάνει ευτυχισμένες και μας δίνει έμπνευση και λόγο να σηκωνόμαστε το πρωί από το κρεβάτι μας με όρεξη. Ο καθένας πρέπει να ψάξει και να βρει αυτό τον λόγο για τον εαυτό του γιατί μόνο έτσι μπορεί να αισθανθεί πλήρης και να γίνει καλύτερος για τον ίδιο αλλά και για το κοινωνικό σύνολο».

Κι επειδή δεν έχεις κάθε μέρα την τύχη να μιλάς με γυναίκες που βάζουν τόσο ψηλά τον πήχη, καλύτερα να τις αφήσουμε να μιλήσουν οι ίδιες σε πρώτο πρόσωπο για τον μεγάλο έρωτα της ζωής τους, την ορειβασία.

Μιλήστε μας λίγο για το πως μυηθήκατε στην ορειβασία και τι σημαίνει η αναμέτρηση με το βουνό για εσάς…
Βανέσα: Ξεκίνησα την ορειβασία τυχαία… ή μοιραία όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος, το 2004. Μια φίλη μου πρότεινε να πάμε ημερήσια εκδρομή με έναν ορειβατικό σύλλογο και δέχτηκα με χαρά δεδομένου ότι δούλευα 12ωρα σε πολυεθνική και το μυαλό μου ήταν συνεχώς απορροφημένο από τη δουλειά. Όταν γύρισα από την εκδρομή συνειδητοποίησα ότι ήταν η μόνη μέρα που δεν είχα σκεφτεί καθόλου τη δουλειά και αισθανόμουν σαν να είχα κάνει διακοπές μια εβδομάδα. Αυτός είναι ο πρωταρχικός λόγος που κάνω ορειβασία. Η αποσυμπίεση, όχι η αναμέτρηση.
Χριστίνα: Για μένα η ορειβασία ήταν αναμέτρηση, αλλά κυρίως ήταν μια αναμέτρηση με τον εαυτό μου όχι με το βουνό. Σε μια εκδρομή αναρρίχησης συνειδητοποίησα ότι είχα πρόβλημα υψοφοβίας και δεν ήθελα να ο φόβος αυτός να με περιορίζει. Έτσι συνέχισα με στόχο να ξεπεράσω το φόβο μου.

Με ποιο σκεπτικό κινηθήκατε προς την δημιουργία του «Α woman can be…»; Ποιος είναι ο στόχος σας;
Όταν αρχίσαμε να επικοινωνούμε το όνειρο μας να ανέβουμε τα 7 Summits (δηλαδή τις 7 υψηλότερες κορυφές των ηπείρων του κόσμου) στους ανθρώπους γύρω μας, είδαμε μέσα από τα μάτια των άλλων ότι το προσωπικό μας όνειρο δεν είχε μόνο αξία για εμάς τις ίδιες. Μέσα από την προσπάθεια μας είχαμε μάθει πράγματα και είχαμε βιώσει εμπειρίες που μπορούσαν να εμπνεύσουν αλλά και να παρακινήσουν γυναίκες αλλά και άνδρες να κυνηγήσουν τους προσωπικούς τους στόχους και να έρθουν σε επαφή με τη φύση και τον αθλητισμό ακόμη και αν δεν είχαν στο παρελθόν καμία σχέση με την άθληση. Ξέρετε οι περισσότεροι άνθρωποι αφοσιώνονται στους επαγγελματικούς και οικογενειακούς τους στόχους και πολλές φορές αμελούν τα όνειρα τους λόγω των υποχρεώσεων, των ενοχών, της έλλειψης οικονομικών πόρων ή του χρόνου όπως συνηθίζουν να λένε. Όμως εμείς έμπρακτα θέλουμε να αποδείξουμε ότι όταν βάζεις την προσωπική σου ευτυχία σε προτεραιότητα, όταν έχεις υπομονή και επιμονή μπορείς να κάνεις οτιδήποτε θελήσεις. Γι αυτό δημιουργήσαμε το «A woman can be…» για να γίνει ο φορέας, το Dream Factory όπως λέμε (γέλια) που θα μπορέσει να στεγάσει τα προσωπικά επιτεύγματα και άλλων ανθρώπων ή ομάδων με άξονες τη δια βίου άθληση, την επαφή με τη φύση και την υλοποίηση σπουδαίων project που θα προβάλλουν την Ελλάδα.

Πώς σας εμπνέει η δύναμη της φύσης;
Όταν βρίσκεσαι πάνω σε ψηλές κορυφές και θαυμάζεις το μεγαλείο της φύσης, βλέπεις τη ζωή και τα προβλήματα που σε απασχολούν στην καθημερινότητα με άλλη προοπτική… με την προοπτική που θα έπρεπε να έχουν εξ αρχής.

Ποια θεωρείτε την αμέσως μεγαλύτερη πρόκληση ζωής μετά την ανάβαση προς κάθε κορυφή;
Να εξελίσσεσαι συνεχώς, να μη μένεις στάσιμος όσο μεγαλώνεις και να βρίσκεις πάντα τον ενθουσιασμό να στοχεύεις ψηλά.

Ποια είναι η πιο άχρηστη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
Να προσέχεις!!! (γέλια)

Διαβάστε περισσότερα στο DELUXE magazine που κυκλοφορεί δωρεάν σε επιλεγμένα σημεία, ή πατώντας ΕΔΩ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Απίστευτο! Οι πρώτες Ελληνίδες στην υψηλότερη κορυφή της Ωκεανίας