Κωνσταντίνος Μπογδάνος

Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος μέσα από τη συχνότητα του Skai ανιχνεύει, καταγράφει και οπτικοποιεί πρόσωπα, γεγονότα θέματα που καίνε. Πάντα “Ευθέως”! Δημοσιογράφος παλαιάς κοπής ή ρομαντικός “εργάτης” της Τέταρτης Εξουσίας; Ο νεαρός δανδής της TV μας συστήνεται μέσα από μια εξομολογητικού χαρακτήρα συνέντευξη, επιβεβαιώνοντας πως ήρθε για να μείνει.

Το ταλέντο ή το πείσμα είναι πιο απαραίτητη προϋπόθεση επιτυχίας;

Βάλτε μέσα και την πίστη. Υπάρχει κάτι μυστικό, υποθέτω, στην επίτευξη των στόχων. Το ταλέντο, δηλαδή η ευλογία να μεγαλώσεις σε περιβάλλον με γονείς και δασκάλους που ενθαρρύνουν τις δημιουργικές ροπές μετράει. Αλλά και το πείσμα, η ανθεκτικότητα, δεν λειτουργούν χωρίς πίστη. Κι ας μη μιλήσουμε για επιτυχία. Μηδέναν προ του τέλους. Είναι μακρύς ο δρόμος. Μια πρόσκαιρη αναγνώριση δεν σημαίνει επιτυχία. Στην προσωπική ζωή παίζεται το θέμα. Στη διάρκεια.

Με ποιο κριτήριο -πέραν της επικαιρότητας- επιλέγετε τους προσκεκλημένους σας;

Τι έχουν να δώσουν. Πόσο θέλουν να το δώσουν. Πόσο σημαντική πρόκληση θα είναι να το εκμαιεύσω. Πόσο χρήσιμη και ωφέλιμη θα είναι η τηλεοπτική συνάντησή μας. Και, βέβαια, τι απήχηση θα έχει στο τηλεοπτικό κοινό. Ζούμε τη δυναστεία της AGB. Τα νούμερα, που φέρνουν διαφήμιση, κάνουν ένα κουμάντο που θα ήταν υποκριτικό να παραγνωρίσουμε.

Πόσο σας ενδιαφέρουν οι κριτικές;

Εξαρτάται πόθεν προέρχονται, υπό ποίων κινήτρων, πόσο είναι κακόβουλες ή με αγαθό σκοπό. Ασχολούμαι όλο και λιγότερο με το καφριλίκι, που σε καιρό φτωχοποίησης και αδικίας θεριεύει. Το κατανοώ και το προσπερνώ. Αλλά στις κριτικές, όσο δυσάρεστες κι αν είναι, που γίνονται με αγάπη, ενδιαφέρον, μέριμνα, ναι, στέκομαι. Λαμβάνω υπόψη με ευγνωμοσύνη.

Ξεχωρίζετε κάποιον ή κάποια που σας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και γιατί;

Γιάννης Μηλιός. Ωραίος τύπος. Και η τριπλέτα Στέλιος Ράμφος, Χρήστος Γιανναράς, Κώστας Γεωργουσόπουλος. Αναμενόμενη η συγκίνηση, αλλά και πάλι, αξιομνημόνευτη. Δασκάλους χρειαζόμαστε. Μόνο έτσι θα βγούμε από τη στενωπό της τρίσβαθης κρίσης μας.

Ποια εκπομπή της ελληνικής ή της ξένης TV θα θέλατε να έχετε παρουσιάσει;

Θυμάμαι ως πιτσιρικάς και ζηλεύω πάντα το «Ομιλείτε Ελληνικά;». Από ξένες θα έλεγα το «Hardtalk» του BBC, αλλά το «Ευθέως» είναι βασισμένο πάνω του. Και τα «Colbert Report» και «John Stewart – The Daily Show» από την αμερικανική τηλεόραση.

Σας αρκεί να λένε για σας ότι είστε ένας καλός δημοσιογράφος ή σας ενδιαφέρει εξίσου να λένε ότι είστε καλός άνθρωπος;

Μ’ ενδιαφέρει να μην αμφισβητείται το ήθος μου. Το ότι δεν έχω πατήσει επί κανενός, ούτε έχω υπάρξει σε payroll, ούτε έχω δουλέψει για κανέναν πολιτικό παραλλήλως της εργασίας μου. Είναι μια ακεραιότητα που κοστίζει, και ναι, έχω μια ευαισθησία ως προς αυτό.

Η περίφημη κρίση για σας είναι…;

Κρίση παιδείας και σχέσης εμπειρικής με τον ίδιο τον τόπο μας. Πακτωθήκαμε ως έθνος κατά το ήμισυ σ’ ένα λεκανοπέδιο και στερηθήκαμε μόρφωσης και δασκάλων. Αυτό είναι το πρόβλημα. Τα υπόλοιπα είναι επιφαινόμενα.

Σε μία πρόσφατη συνέντευξή του ο ρομαντικός κατά τα άλλα Κοέλιο δήλωσε: «Οι Έλληνες πρέπει να έχετε ελπίδα. Χωρίς ελπίδα είστε πραγματικά ένα τίποτα. Η ελπίδα, όμως, δεν είναι απαραίτητα κάτι το ειρηνικό. Πρέπει να πολεμάτε καθημερινά, γιατί όποιος σταματά να πολεμά είναι νεκρός. Η ζωή είναι μια μάχη». Πόσο συμφωνείτε;

Δεν συμπαθώ τον Κοέλιο, διότι έγινε κλισέ και σανός και πηγή για σλόγκαν. Όμως ως προς την καθημερινή μάχη, αδυνατώ να διαφωνήσω. Και πρόκειται πρώτιστα για μια μάχη εσωτερική. Με τον κακό εαυτό. Τις εύκολες έξεις. Τον εγωισμό. Ο Περικλής στον «Επιτάφιο» το θέτει αφοπλιστικά: «Ου προς Λακεδαιμονίους ο αγών». Με τον εαυτό μας πολεμάμε. Καθημερινά.

Δημοσιογραφία και πολιτική έχουν πολλά κοινά, δεν είναι έτσι;

Εννοείται. Είναι, μαζί με το μεγάλο κεφάλαιο, τα κέντρα εξουσίας του σύγχρονου κόσμου. Πάνε χέρι-χέρι. Κι όταν τα ΜΜΕ κατηγορούν τους πολιτικούς, υποπίπτουν σε αμάρτημα βαθιάς υποκρισίας. Όσο φταίνε, φταίμε. Αναλάβαμε ως μέσα ρόλο δασκάλου και προδώσαμε το έθνος. Τελεία.

Η πολιτική ήταν πάντα στο αίμα σας;

Ναι. Από παιδί στο σχολείο. Από τα δεκαπενταμελή. Είναι βίτσιο και θέλγητρο. Ξανά, όμως, εδώ μετρά το κίνητρο. Ας μην αποκλείουμε έναν καλώς εννοούμενο ρομαντισμό. Μια αίσθηση καθήκοντος. Ας μην ισοπεδώνουμε κάτι το ευγενικό που επιμένει να ζει μέσα μας.

Υπάρχουν πολιτικοί που αυτή τη στιγμή σας εμπνέουν;

Ελάχιστοι. Αλλά δεν θα μπω σε διαδικασία τσουβαλιάσματος. Έχουμε τη χειρότερη ποιοτική στάθμη ανθρώπινου δυναμικού κοινοβουλευτικής σύνθεσης μεταπολιτευτικά. Όμως σε κάθε χώρο –ΠΛΗΝ της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής– υπάρχουν περιπτώσεις αξιόλογων ανθρώπων. Δυστυχώς, οι ιδεοληψίες ορθώνουν στεγανά μεταξύ τους στην πράξη.

Μπορεί ο πολιτισμός, η τέχνη, να γίνουν όπλο ενάντια στην κρίση; Μπορεί να αποτελέσουν αντίδοτο σε τέτοιες καταστάσεις;

Μπορεί κάτι άλλο να γίνει όπλο; Μπορεί. Αλλά οτιδήποτε άλλο θα γίνει όπλο καταστροφής. Έχουμε ανάγκη από στράτευμα κι εξοπλισμό αγάπης και δημιουργίας. Έχουμε ανάγκη από την παρηγοριά και την έμπνευση του ανώτερου εαυτού μας, του πνευματικού μας ορειβάτη. Προσθέστε εδώ και την επιστήμη.

Υπάρχει κάποιος πραγματικός ή φανταστικός ήρωας που θαυμάζετε;

Πραγματικοί μου ήρωες δεν είναι άλλοι από τους φορείς της γλώσσας μου. Δεν είναι άλλοι από τους ποιητές μας. Σολωμός, Κάλβος, Καβάφης, Παλαμάς, Σαραντάρης, Εμπειρίκος, Παπατσώνης, Σεφέρης, Πατρίκιος, Ελύτης. Αυτοί, οι μελετητές, οι συνεχιστές και οι ομότεχνοί τους είναι οι ήρωές μου. Και είναι όλοι πραγματικοί.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που σας έχει δώσει η ΤV;

Είναι λίγο σαν τον στρατό. Θέλει υπομονή, αντοχή και να μην παίρνεις τον εαυτό σου πολύ στα σοβαρά. Είναι σημαντικό μάθημα, κακά τα ψέματα.

Και η ζωή;

Μακριά από τα μεγάλα λόγια. Προσοχή στα συμπεράσματα. Αγάπη και προσευχή για έλεος, φώτιση και δύναμη. Κι ας μην διστάζουμε να δηλώνουμε ευγνώμονες

Κάτια Μηλιαράκη