Οι αναμνήσεις μας: ένας κυματοθραύστης στα δύσκολα

Οι πρώτες μου αναμνήσεις είναι από τις φωτογραφίες που με τράβηξαν οι γονείς μου. Χωρίς πραγματικά να τις θυμάμαι, βλέποντάς τες, κάθε τρεις και λίγο, πίστεψα ότι τις έχω ζήσει. Αφού βρισκόμουν μέσα στο «κάδρο»…

Οι αληθινά δικές μου, όμως, σίγουρες αναμνήσεις, προέρχονται από τα πρώτα Χριστούγεννα και τις πρωτοχρονιές που έζησα ως παιδί. Θυμάμαι την πολυκοσμία στο κέντρο της Αθήνας, τα φώτα της πόλης, το Μινιόν και το Λαμπρόπουλο φορτωμένα με παιχνίδια, τους μικροπωλητές στην Αιόλου και το πόσο πολύ φοβόμουν τους ντυμένους Αγιοβασίληδες. Θυμάμαι τη σούπα γαλοπούλας της μητέρας μου – έκανε σούπα τη μισή γαλοπούλα και ψητή στο φούρνο την άλλη μισή. Το ίδιο βασανιστήριο και οι δύο παραλλαγές.

Τις περισσότερες από τις αναμνήσεις των πρώτων χρόνων τη ζωής μας – καλές ή κακές – τις προκαλούν οι άλλοι για λογαριασμό μας. Οι γονείς, η νονά, η ευρύτερη οικογένεια, η δασκάλα, το σχολείο.

Μεγαλώνοντας, την ευθύνη της δημιουργίας των αναμνήσεων, την έχουμε εμείς.

Όπως γράφω στο βιβλίο μου «Μια Κυριακή την έχουμε» μπορούμε τον προσωπικό μας χρόνο των Κυριακών να τον αξιοποιήσουμε δημιουργώντας ευχάριστες αναμνήσεις που θα θυμόμαστε αύριο.

Το να έχει κάποιος γεμίσει την ψυχή του και τις δεξαμενές της μνήμης του με όμορφες αναμνήσεις, έχει στηρίγματα να πιαστεί όταν ξεσπάνε οι καταιγίδες της ζωής. Θα ανακαλέσει με νοσταλγία στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα, αστεία στιγμιότυπα, ενδιαφέροντα ταξίδια, εξερευνήσεις και εκδρομές, κουβέντες δίπλα στο κύμα ή στο τζάκι, ταψιά με μπακλαβά, ψώνια στις χριστουγεννιάτικες αγορές, χειροποίητες κατασκευές και επιτραπέζια παιχνίδια, που μας ανεβάζουν τη διάθεση.

Ενώ, αν περνάμε τις αργίες στον καναπέ, μες τη ρουτίνα, αύριο δεν θα έχουμε τίποτα να θυμόμαστε.

Ο νους αναπολεί επιλεκτικά όσα μας δημιούργησαν χθες ένα ευχάριστο συναίσθημα και το αναβιώνουμε σήμερα. Μπορεί το ίδιο το γεγονός να πέρασε, όμως το συναίσθημα η μνήμη μας έχει τη δύναμη να το ανακαλέσει.

Φροντίζοντας εμείς από μόνοι μας να χτίζουμε ευτυχισμένες αναμνήσεις, αξιοποιώντας θετικά το χρόνο μας, έχουμε διπλό όφελος: και απολαμβάνουμε στο παρόν χαρούμενες στιγμές, όπως το να πλάθουμε κουλουράκια-αστεράκια με τα παιδιά, και μετά, κρατώντας τις στιγμές σαν αναμνήσεις, να επενδύουμε θετικά στο αύριο.

Πιστεύω, τελικά, ότι έχουμε κάθε λόγο και κίνητρα να φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι αναμνήσεις με πρόθεση παρά να αφηνόμαστε σε τυχαίες αναμνήσεις. Έτσι διαμορφώνουμε μια ψυχική περιουσία αντοχών, που λειτουργεί σαν κυματοθραύστης στα δύσκολα. Όποτε τις καλέσει η μνήμη μας, γεμίζουμε με νοσταλγία και χαμόγελα και ελπίδα ότι θα δημιουργήσουμε καινούργιες χαρούμενες αναμνήσεις. Κι αν η μνήμη δυσκολεύεται, ας την βοηθήσουμε απαθανατίζοντας τις στιγμές με την κάμερά μας. 

Σας εύχομαι να απολαύσετε χαρούμενες και ιδιαίτερες γιορτές!

Κατερίνα Τσεμπερλίδου 

Συγγραφέας, Ομιλήτρια, δημιουργός του site www.tsemperlidou.gr

Ακολουθήστε τη συγγραφέα Κατερίνα Τσεμπερλίδου στο Instagram: @tsemperlidou