“Riviera Style Resort and Swimwear Since 1900”
Το μικρό κομμάτι υφάσματος που αγαπούν και τρέμουν οι γυναίκες τα τελευταία 100 χρόνια: το μαγιό!
Περισσότερο από ένας αιώνα ιστορίας για το dress code της παραλίας αποκαλύπτεται στην έκθεση «Riviera Στυλ: Resort & Μαγιό από το 1900», στο Fashion και Textile Μουσείο του Λονδίνου. Kι αν κάτι μπορούμε να συμπεράνουμε, είναι ότι όσο τα χρόνια περνούν, τόσο μεγαλώνει η φαντασία στο σχεδιασμό, αλλά και τόσο μικραίνουν τα μαγιό.
Αν βρισκόμασταν σε μία παραλία των αρχών του περασμένου αιώνα, τα μακριά βαμβακερά φορέματα που χρησιμοποιούσαν για μαγιό σε τίποτε δε θα μας θύμιζαν τα μικροσκοπικά μπικίνι του σήμερα. Μέσα από αρχειακό υλικό, αλλά και πρωτότυπα κομμάτια από την κάθε εποχή που παρουσιάζονται στην έκθεση μπορούμε να αντιληφθούμε τι ήταν ηθικό κάθε εποχή, ποια σημεία του σώματος επιτρεπόταν να αποκαλυφθούν δημοσίως και ποια όχι.
Έτσι, στις αρχές του 20ου αιώνα, οι γυναίκες έπρεπε να εμφανίζονται στην πλαζ με φορέματα παραλίας φτιαγμένα από μαλλί που ήταν ακατάλληλα για κολύμπι καθώς όταν βρεχόντουσαν γίνονταν βαριά και προκαλούσαν ερεθισμό στο δέρμα. Από τους ώμους και μέχρι το γόνατο ήταν πλήρως καλυμμένες, ενώ κάτω από το φόρεμα αυτό έπρεπε να φοράνε εσώρουχο -βερμούδα και κορσέ. Το ίδιο δύσκολα ήταν τα πράγματα και για τον ανδρικό πληθυσμό. Κι εκείνοι έπρεπε να φορούν διπλό μαγιό, σλιπάκι και σορτσάκι, για να καλύπτονται όσο έπρεπε, όταν έπεφταν στο νερό και το ύφασμα χαλάρωνε.
Τα χρόνια πέρασαν και οι παραλίες έγιναν μεικτές, τότε πρωτοεμφανίστηκαν και τα γνωστά ολόσωμα ανδρικά μαγιό κι αυτό γιατί οι άνδρες της εποχής έπρεπε να καλύπτουν έως και το στήθος τους. Η δεκαετία του 1930 ήρθε φέρνοντας στη μόδα της πλαζ τις «πιτζάμες παραλίας», που τις φορούσαν πίνοντας κοκτέιλ το βράδυ δίπλα στη θάλασσα. Και τότε ήταν η στιγμή που άλλαξαν πολλά όχι μόνο στο σχεδιασμό των μαγιό, αλλά κυρίως στα υφάσματα που χρησιμοποιούνταν από τις εταιρείες. Από το τέλος της δεκαετίας αυτής τα πλεκτά μαγιό εξαφανίστηκαν καθώς είχε αποδειχτεί ότι έχαναν την εφαρμογή τους αφού βρεχόντουσαν. Τη θέση τους πήραν ελαστικά υφάσματα, ενώ μέσα στα επόμενα 20 χρόνια οι γυναικείες καμπύλες αναδείχθηκαν μέσα από πιο κολακευτικά για το γυναικείο σώμα σχέδια και γραμμές.
Η σεξουαλική επανάσταση της δεκαετίας του 60 δεν άφησε ανεπηρέαστη τη μόδα της παραλίας. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο Dennis Nothdruft, «στη δεκαετία του ’50 όλα τα νεαρά κορίτσια ήθελαν να μοιάσουν στη μητέρα τους. Το ’60, η μεγάλη αλλαγή ήταν πως οι μητέρες ήθελαν να είναι σαν τις κόρες» και τονίζοντας τη μεγάλη αλλαγή στην κουλτούρα του dress code της πλαζ προσθέτει πως «σήμερα μπορείς ουσιαστικά να βγεις στην παραλία δίχως να φοράς τίποτα».
Βασική προϋπόθεση βέβαια και για την αλλαγή αυτή ήταν και η χρήση του νάιλον στα μαγιό, κάτι που βοήθησε σημαντικά στο να γίνουν πιο μικρά, ελαφριά και να στεγνώνουν φυσικά και πιο γρήγορα.
Κι όσο οι δεκαετίες πλησιάζουν στο σήμερα, τα μαγιό μίκραιναν, τα σχέδια και οι γραμμές γίνονταν πιο κολακευτικές αφήνοντας τόσο το γυναικείο, όσο και το ανδρικό σώμα όλο και περισσότερο ακάλυπτο και κάνοντας το αποτέλεσμα πιο αισθησιακό.
Χριστίνα Ζαφειρούλη
Riviera Style Resort and Swimwear Since 1900
Fashion and Textile Museum
Λονδίνο έως 30 Αυγούστου 2015
Σχετικές αναρτήσεις
Αυτό το Νοέμβριο οι γεύσεις και τα αρώματα του κόσμου έρχονται για να μείνουν στο εστιατόριό La Suite Lounge
«Μεγάλη Βρεταννία: Ένα Ξενοδοχείο Σύμβολο»
Δρ.Καλλιόπη Καλαϊτζή – The Longevity and Well-being Clinic
Η Estée Lauder Hellas σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων, Φωταγώγησε τον ΔΡΟΜΕΑ, μένοντας πιστή στη δέσμευσή της για την ενημέρωση και την πρόληψη κατά του καρκίνου του μαστού
H γκαλερί Ρεβέκκα Καμχή μας προσκαλεί στην αναδρομική έκθεση του Κωνσταντίνου Κακανιά
