Αθηνά Μαξίμου

Η Αθηνά Μαξίμου φέτος επιδίδεται σε ένα ανελέητο αcting hopping. Μεταπηδώντας με χαρισματική άνεση από τον ρόλο της εκκεντρικής «φανταστικής φίλης» σε εκείνο της παλαίμαχης γλυκόπικρης καθηγήτριας χορού, η νέα αγαπημένη μου ηθοποιός συμμετέχει σε δύο πολυσυζητημένες θεατρικές παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Κιβωτός και την «Εποχή του Κυνηγιού» και από Τετάρτη έως Κυριακή στην υπερπαραγωγή «Billy Elliot The Musical» του Lee Hall, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη στο Παλλάς. Κάπου ανάμεσα βρήκαμε ελάχιστο χρόνο να τα πούμε κι από κοντά.

Δύο παραστάσεις με δυο διαφορετικά μηνύματα τόσο σύγχρονα. Τη μοναξιά στην «Εποχή του Κυνηγιού» και τη διαφορετικότητα στο «Billy Elliot». Εσείς ποιο ρόλο θα επιλέγατε;
«Είναι πολύ σύγχρονα τα μηνύματα από την μία η «Εποχή του Κυνηγιού» που η θεματολογία του έργου είναι ότι μέσα στην κρίση και στην κατάσταση που βιώνουμε, μια γυναίκα έχοντας καταστραφεί οικονομικά και έχοντας κάνει ήδη μια απόπειρα αυτοκτονίας προσπαθεί να βάλει μια τάξη στη ζωή της. Κλείνεται μέσα στο σπίτι για 10 μήνες και μέσα σε όλα αυτά επινοεί μια φανταστική φίλη και αυτή είναι η Πηνελόπη Δέλτα, επίτηδες διαλέγει μια συγγραφέα επειδή λειτουργεί για αυτήν ως φύλακας άγγελος. Οι δυο παραστάσεις μεταξύ τους είναι διαφορετικής αισθητικής. Η μία από το θέμα του θεάτρου, είναι 1500 άτομα το Παλλάς όπου αναγκαστικά η υποκριτική πρέπει να είναι πιο εξωστρεφής, και από την άλλη στο θέατρο Κιβωτός η υποκριτική μου έχει άλλη φόρμα. Είναι ένα θέατρο 400 θέσεων, είναι πιο φορμαλιστική η υποκριτική μου. Το μιούζικαλ γενικά έχει μεγάλο ενδιαφέρον για έναν ηθοποιό επειδή συνδυάζεις τα πάντα και πόσω μάλλον που έχει να κάνει με παιδιά»…

Τι είναι, και τι συμβολίζει για εσάς «Η εποχή του Κυνηγιού;»
«Όλοι μας κατά κάποιον τρόπο περνάμε μια εποχή κυνηγιού, άλλες φορές γινόμαστε το θύμα άλλοτε ο θύτης. Και μέσα σε ένα πλαίσιο επειδή η ζωή τρέχει και τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και δυστυχώς με πολλές δυσκολίες οικονομικές, κοινωνικές, ιδεολογικές, θα πρέπει όλοι μας να ακούμε την εσωτερική μας φωνή και να μην κλείνουμε τα αυτιά μας. Όλοι έχουμε μια εσωτερική φωνή, ο καθένας φυσικά την ονομάζει διαφορετικά… φανταστικό φίλο, διαίσθηση, φύλακα άγγελο, υποσυνείδητο…».

Κατάθλιψη, απώλεια, αποξένωση, απογοήτευση, μοναξιά είναι ο ιστός των συναισθημάτων που υφαίνουν την εξαιρετική παράσταση στην οποία συμπρωταγωνιστείτε με την εξίσου ταλαντούχα Φωτεινή Μπαξεβάνη.
«Αυτή η παράσταση προσπαθεί να βγάλει την αλήθεια με πολλούς τρόπους, είτε με το κάλο είτε με τον άγριο, θεωρώ εμπεριέχει όλα σχεδόν τα συναισθήματα που έχει ο ανθρώπινος ψυχισμός… μοναξιά, απελπισία, αποξένωση, και γενικά έχει την ανάγκη για επικοινωνία είτε με το μέσα μας είτε με κάποιον άλλον. Επιπλέον, μας βάζει στη διαδικασία να αναλογιστούμε για το που φταίμε και εμείς σε όλο αυτό που λέγεται ζωή».

Παρακολουθώντας την καθηλωτική παράσταση, αλλά και την ερμηνεία σας έπιασα τον εαυτό μου να γελάει. Φεύγοντας -κι αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό- μία παράξενη αισιοδοξία και μία νέα πίστη για τη ζωή ξεπήδησε στο μυαλό και την ψυχή μου.
«Η παράσταση αυτή είναι μια τρυφερή μαύρη κωμωδία που λειτουργεί πολύ φωτεινά γιατί αυτό το πρόσωπο αναλαμβάνει ξανά τη ζωή του, αναλαμβάνει τα λάθη του και προχωράει παρακάτω. Για μένα είναι πολύ χαρούμενη έχει χιούμορ, σαρκασμό και αυτοσαρκασμό».

Ο έρωτας είναι δύναμη, είναι έμπνευση, είναι καύσιμο για εσάς;
«Ο έρωτας είναι μια σπουδαία δύναμη στην ανθρώπινη ύπαρξη και μπορεί να είναι μια σπουδαία αδυναμία. Θεωρώ πως ο άνθρωπος μέσα από την αδυναμία βρίσκει τη δύναμη. Ο έρωτας ναι, είναι καύσιμο για να προχωρήσεις την ζωή παρακάτω είναι ίσως το μεγαλύτερο καύσιμο. Επιπλέον, ο έρωτας με την ερώτηση έχουν κοινή ρίζα. Ερωτεύομαι σημαίνει ερωτώμαι. Αν πάψεις να ρωτάς και να ερωτεύεσαι δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς να ζεις».

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε έρωτα και αγάπη;
«Φυσικά, είναι δυο διαφορετικά πράγματα ο έρωτας είναι η ερώτηση πριν την επιλογή, η αγάπη είναι η επιλογή».

Ποιο είναι το μυστικό της 10χρονης πετυχημένης σχέσης- γάμου με τον σύζυγο-συνάδελφο και συχνά συνεργάτη σας, τον Αιμίλιο Χειλάκη;
«Αν είχα μυστικό θα είχα γράψει άπειρα βιβλία (γέλια). Δεν το ξέρω το μυστικό αυτό. Μια σχέση είτε λέγεται φιλική, είτε ερωτική, είτε επαγγελματική χρειάζεται καθημερινή δουλειά, χρειάζεται θαυμασμό, σεβασμό, εκτίμηση και νομίζω ότι όλα αυτά τα συστατικά σε συνδυασμό με την καθημερινή δουλειά που προανέφερα συμπληρώνουν μια αρμονική σχέση. Δεν πρέπει να αφήνεις κάτι να πέφτει στο πάτωμα γιατί θα το βρεις μπροστά σου».

Πως είναι η συνεργασία σας με τον κ. Αιμίλιο Χειλάκη;
«Έχουμε ξανά δουλέψει μαζί, κάθε φορά είναι διαφορετικό γιατί οι συνθήκες είναι διαφορετικές, οι άνθρωποι επίσης διαφορετικοί και γενικά αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον λες και έχουμε έναν πολύ καλό συνάδελφο απέναντι μας. Είναι το ίδιο με τις δυσκολίες και τις ευκολίες που έχεις να αντιμετωπίσεις σαν να παίζεις με έναν άλλον συνάδελφο. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια διαφορά επειδή είναι σύντροφος μου».

Ο χρόνος που περνά σας τρομάζει; Πώς σας αρέσει να φαντάζεστε τον εαυτό σας σε 10 χρόνια από σήμερα;
«Δεν ξέρω αν με τρομάζει ο χρόνος ή η έννοια ότι μεγαλώνεις και είσαι πιο κοντά στο τέλος, αλλά αυτό χρειάζεται δουλειά όπως όλα. Είναι ένας φυσικός νόμος της ζωής, πρέπει κάπως να εξοικειωθούμε με αυτό. Σε 10 χρόνια με φαντάζομαι… γενικά δεν θέλω να κάνω τέτοιες «φαντασιώσεις»… Θέλω να αφεθώ στην ίδια τη ζωή. Μπορώ να σκεφτώ πολλά πράγματα, είτε να συνεχίσω να κάνω αυτή τη δουλειά, είτε να πάω στα Κύθηρα και να κάνω διακοπές και να ασχοληθώ με τη γη πολλά μπορώ να φανταστώ. Δεν επιλέγω, όμως, … Αφήνομαι στη ζωή…».

Υπάρχουν πράγματα που μετανιώνετε;
«Όχι, με την έννοια ότι έκανα αυτό και όχι το άλλο, όχι. Θεωρώ ότι όλα τα πράγματα μας μαθαίνουν κάτι και ότι έρχονται στη ζωή ως διδάγματα. Μας συμβαίνουν για να διορθώσουμε κάτι και να ξαναθέσουμε το ερώτημα».

Κλείνοντας θέλετε πέρα από τα μηνύματα των θεατρικών παραστάσεων να δώσετε και εσείς ένα;
«Πιστεύω στο μήνυμα της διαφορετικότητας… κανείς δεν πρέπει να είναι απόλυτος με τους ανθρώπους, είτε με τον εαυτό του. Να είναι ανοιχτός στο απέναντι σύμπαν που λέγονται άνθρωποι γιατί ο καθένας μας είναι ξεχωριστός, διαφορετικός και μπορούμε να μάθουμε πολλά από τα απέναντι σύμπαντα».

Κάτια Μηλιαράκη