Η αληθινή Νάξος

Από τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο

Το μεγαλύτερο και πιο εύφορο νησί των Κυκλάδων σαγηνεύει διαχρονικά με τις ομορφιές του και ενθουσιάζει με την ποιότητα της παραγωγής του. Έχει τα πάντα δικά του: Ψάρι, ερίφι, αρνί, μοσχάρι, χοιρινό, κηπευτικά, φρούτα, πατάτα, μέλι, κρασί, λάδι, γάλα, ρακή, κίτρο και τα καλύτερα τυριά. Εξ ου και πρωτεύουσα του δουκάτου των Κυκλάδων και του βυζαντινού θέματος του Αιγαίου, αφέντρα της καρδιάς του αρχιπελάγους, πάντα η Νάξος ήταν. Και ναι, μεν, τα χωριά κι οι ακτές της συγκροτούν μια ζώνη ακατέργαστης φωτεινής ευζωίας, εσχάτως όμως αναβιώνει επίσης το πολυτελές DNA της νήσου.

Η “λιπαρά” κατά Πίνδαρο, πολύφερνη νύφη και καλή γιαγιά των Κυκλάδων, κατάστικτη από ναούς, πύργους και πυργομονάστηρα, δεν μετράει πια τα οικόσημα και τις αριστοκρατικές της εικόνες στα σκονισμένα φύλλα κάποιου παλιού βιβλίου. Δηλώνει παρούσα με τη δυναμική της ευγένειάς της, με μονάδες φιλοξενίας που ανταγωνίζονται τις πιο φημισμένες της χώρας και με τις πτυχές της ποιότητας του νησιού να βγαίνουν μία-μία από το σεντούκι. Η Νάξος μπαίνει στο χάρτη της σύγχρονης, ουσιαστικής πολυτέλειας από μια νέα γενιά ανθρώπων, που συνειδητοποιεί τι θησαυρό έχει στα χέρια της.

Δυο κορυφές πάνω απ’ τα χίλια μέτρα, σπήλαια, νερά, πράσινο που δεν θυμίζει νησί στην ενδοχώρα και όση χρυσή, αμμώδη και δαντελωτή ακτογραμμή λαχταρά η ψυχή τριγύρω, συν μια συγκλονιστική γαστρονομική βεντάλια, άλλωστε, λίγα θα σήμαιναν χωρίς τον σωστό οικοδεσπότη. Θεματικός τουρισμός με πολιτιστικό ή αθλητικό παρονομαστή, αγροτουριστικές πρωτοβουλίες, μπουτίκ μονάδες για αναστοχασμό, απόλαυση και ησυχία, υπηρεσίες υψηλής ποιότητας χωρίς Άραβες (sic), οργανωμένες δραστηριότητες σε ξηρά και θάλασσα προτείνονται τώρα από τους φορείς μιας κληρονομιάς στην οποία η φινέτσα συνιστά βιωμένη μνήμη.

Ομιλώ εξ ίδιας πείρας. Η μία γιαγιά της εκδότριας του DELUXE, Ιωάννα Αγιοπετρίτου, ήταν μια αέρινη γυναίκα, από εκείνες που συναντά κανείς στα παραμύθια – την έζησα ως παιδί. Μαθήτευσε εσώκλειστη στην Σχολή των Ουρσουλινών, στο Κάστρο, με συμμαθήτριες από τα πέρατα της γαλλικής αυτοκρατορίας δίπλα στις κόρες Ελλήνων ευπόρων. Ζωγράφιζε και έπαιζε μαγικό πιάνο, είχε, δε, τη φήμη της άψογης οικοδέσποινας. Η άλλη γιαγιά, την οποία επίσης έζησα, ήταν η δίκαιη, γαιώδης τροφός και αγία Φλώρα, των κτημάτων, του χωριού και των γεμάτων πιθαριών. Οι δυο τους μαζί –ούτε η μία μόνη, ούτε η άλλη– είναι η αληθινή Νάξος.

Η αρχόντισσα κυρά. Η εύπορη και ευλογημένη. Η Άξος, Αξά, Νάξο, Ναξιά, αξία. Η ιστορία της κληροδότησε μια παράδοση εκλέπτυνσης και αφθονίας, που, καθώς ξαναγίνεται αντιληπτή η έννοια του αληθινού πλούτου, βρίσκει εκ νέου το σφρίγος της. Η Νάξος του ευγενούς μέτρου, που συστήνω εγκαρδίως μέσα από αυτό το τεύχος-ξεναγό τόπων και ανθρώπων, προσκαλεί κάθε ταξιδιώτη σε έναν παραδείσιο κήπο στη μέση της θάλασσας.