Η Νάξος του Λευτέρη Ελευθερίου

Μία από τις μεγάλες του αγάπες είναι το θέατρο. Η μεγαλύτερη όμως φαίνεται πως παραμένει το νησί του. Ο ηθοποιός Λευτέρης Ελευθερίου μας ξεναγεί στη δική του Νάξο και μας ταξιδεύει στις γεμάτες με άρωμα Κυκλάδων παιδικές του αναμνήσεις.

Πώς ήταν να μεγαλώνεις ως παιδί στη Νάξο;

Σου φαίνεται δύσκολο γιατί ήταν πιο αποκλεισμένο το νησί. Οι συγκοινωνίες έχουν αυξηθεί τελευταία. Στην ανάμνηση μου έρχεται ένας ειδυλλιακός παραδεισένιος τόπος. Η δική μου γενιά σίγουρα διαφέρει όσον αφορά στην ελευθερία την οποία μεγαλώσαμε, παιχνίδια μέχρι αργά έξω, εξορμήσεις στη φύση, ζούσαμε περισσότερο τις αλλαγές εποχών, άλλες χαρές τώρα άλλες τότε. Μπορεί να μην βλέπεις αναλογικά με το πώς μεγαλώσαμε εμείς παιδιά έξω να παίζουν τώρα, όμως υπάρχει η επανάσταση του internet η οποία έχει φέρει σε επαφή μέρη σαν την Νάξο με όλον τον κόσμο. Με τα χρόνια όλο και περιορίζεται ο αποκλεισμός των προηγούμενων ετών.

Μπορεί ένα παιδί να αναπτύξει και να εκφράσει τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες σε ένα νησί;

Εξαρτάται το νησί. Και η Αγγλία νησί είναι και είδες πως εκφράστηκαν οι Beatles, οι  Rolling Stones και οι Queen. Το αν ένα παιδί θα εκφραστεί καλλιτεχνικά δεν εξαρτάται από την ιδιομορφία του τόπου, ίσα ίσα αυτή θα του δώσει και τα πρώτα ερεθίσματα να εκφραστεί. Καταρχάς θα έρθει σε επαφή με τις καλλιτεχνικές παραδόσεις του τόπου του και θα εκφραστεί μέσω αυτών που νομίζω ότι είναι και το σημαντικότερο. Η Νάξος έχει καλλιτεχνική παράδοση και στο τραγούδι, στην ποίηση, στον χορό και στους οργανοπαίχτες, στην γλυπτική. Η βασική υποστήριξη που χρειάζεται ένα παιδί για να εκφραστεί καλλιτεχνικά οπουδήποτε και αν βρίσκεται είναι οι γονείς του. Αυτοί πρέπει να καταλάβουν την σημαντικότητα που έχει στην διαμόρφωση ενός υγιούς ψυχικά παιδιού η καλλιτεχνική καλλιέργεια. Παλιότερα ήταν ίσως πιο δύσκολο να ακολουθήσεις ή να αναπτύξεις έξωθεν επηρεασμένη καλλιτεχνική έκφραση. Τώρα όμως έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα.

Εσύ πώς το κατάφερες;

Εγώ ευτυχώς είχα την στήριξη των γονιών μου, ασχολήθηκα όμως αρκετά μεγάλος όταν η αγάπη μου για την μουσική με ώθησε να μάθω κιθάρα και να συστήσω με τους κολλητούς μου από την Νάξο μια ροκ μπάντα. Ήταν και η σημαντικότερη προπαίδεια που είχα όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με το θέατρο.

Αν έπρεπε να ξεναγήσεις σε μία ημέρα έναν επισκέπτη που έρχεται για πρώτη φορά στη Νάξο, τι θα φρόντιζες οπωσδήποτε να του δείξεις;

Πολύ δύσκολη ερώτηση, ποιον επισκέπτη; Θα μυριστώ τα γούστα του, αν θέλει μπάνιο θα τον πάω ή εντελώς δυτικά ή εντελώς ανατολικά, αν θέλει να δει παραδοσιακή Νάξο θα τον πάω στα ορεινά χωριά, αν θέλει να δει κομμάτι ζωντανής ιστορίας βόλτα πάνω στο κάστρο. Αν είναι θρήσκος μια βόλτα στην ενδοχώρα στο Βυζαντινό Πάρκο της Τραγαίας.

Τι αγαπάς πιο πολύ στο νησί;

Τον Πατέρα μου, τους φίλους μου και το νησί.

Υπάρχει ένα σημείο ή μία ανάμνηση που αναζητάς συνεχώς στην καθημερινότητά σου;

Τα βουνά της.

Θα επέστρεφες κάποια στιγμή για να ζήσεις μόνιμα εδώ (στη Νάξο);

Το έχω σκεφτεί πολύ σοβαρά, δεν λείπει πια κάτι από αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Ίσως το σύστημα υγείας, το οποίο έχει βελτιωθεί πολύ, αλλά πρέπει να βελτιώνεται συνεχώς.

Τα παιδιά σου ποια στοιχεία θα ήθελες να υιοθετήσουν από το DNA της Νάξου;

Την χαρά για ζωή, και την αγάπη για τον τόπο.