Θοδωρής Αθερίδης, the alternative guy

Ηθοποιός, κειμενογράφος και σκηνοθέτης, με άστρο και ταλέντο, έχει βάλει την υπογραφή του εδώ και δύο δεκαετίες σε πολλές επιτυχημένες δουλειές στην 7η τέχνη, το θέατρο και την τηλεόραση. Ο Θοδωρής Αθερίδης με αφοπλιστική ειλικρίνεια, έρχεται να μιλήσει για την κρίση του 2013, τις χαμένες πολυτέλειες και το τέλος μιας ιλουστρασιόν εποχής.

• Συνυπάρχετε καλλιτεχνικά με τους Ζέτα Μακρυπούλια, Κώστα Βουτσά, Γιάννη Ζουγανέλη, Λευτέρη Ελευθερίου και Σταμάτη Φασουλή στο μιούζικαλ «Μερικοί το προτιμούν καυτό». Πώς είναι η συνεργασία;

Εκπληκτική. Με τη Ζέτα έχω κάνει θέατρο και τηλεόραση αρκετές φορές και η συνταγή είναι δοκιμασμένη. Με το Λευτέρη δουλέψαμε την περσινή σαιζόν μαζί, με τον Σταμάτη έχουμε μεγάλο παρελθόν, ενώ είμαι ευτυχής γιατί για πρώτη φορά συναντώ θεατρικά το Γιάννη Ζουγανέλη. Τον κ. Βουτσά τον εκτιμώ ιδιαίτερα και γενικά περιβάλλομαι από καλούς φίλους. Οπότε το κλίμα είναι εξαιρετικό.

• Αυτό σας δημιουργεί μικρότερο άγχος;

Σχεδόν μηδαμινό. Ξέρουμε τι να ζητήσει ο ένας από τον άλλον.

• Το άγχος όμως που αφορά στην προσέλευση του κόσμου να υποθέσω ότι δεν μειώνεται; Ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης…

Αυτό το άγχος είναι για κάθε δουλειά το ίδιο. Ανεξάρτητα από την κρίση. Κάθε έργο, θεατρικό ή τηλεοπτικό, είναι κάτι καινούργιο και «φοβάσαι» για το αν θα το αγκαλιάσει ο κόσμος. Ειδικά όταν οι δουλειές εξαρτώνται από το εισιτήριο του κόσμου και όχι από χρηματοδοτήσεις. Οπότε πάντα αποτελεί στοίχημα.

• Θεωρείτε ότι οι εποχές κρίσης αποτελούν πρόσφορο έδαφος για τόσο μεγάλες καλλιτεχνικές παραγωγές;

Υπάρχει κοινωνικός επανακαθορισμός και αυτές οι φάσεις προφέρονται για την τέχνη. Σημαντικό βέβαια κομμάτι να υπάρχουν και χρήματα.

• Πολλοί κάνουν λόγο για το ότι αρχίζουμε να βγαίνουμε σιγά σιγά από το τούνελ…

Ο κόσμος δεν το πιστεύει ακόμα. Έχει φύγει ο φόβος του αφανισμού, αλλά τα μεσαία και λαϊκά στρώματα υποφέρουν ακόμα πολύ. Υποθέτω ότι θα φανεί κάποια στιγμή φως στον ορίζοντα. Δεν γίνεται κι αλλιώς.

• Σε προσωπικό επίπεδο, τι έχετε αλλάξει στη ζωή σας;

Επαγγελματικά συνέχισα να είμαι ενεργός, ήμουν από τους τυχερούς που δεν έχασα στιγμή τη δουλειά μου. Σαφέστατα μειώθηκε το εισόδημα μου αλλά δεν έκανα και καμία πλούσια ζωή για να μου κακοφανεί.

• Βγάλατε χρήματα;

Φυσικά και έβγαλα. Και μάλιστα από μία δουλειά που δεν αποφέρει πολλά. Μου καλυτέρευσε το βιοτικό επίπεδο. Δεν θέλω να παραπονιέμαι και θα ήταν αχαριστία να πω ότι δεν είμαι ευχαριστημένος. Χρωστάω πολλά στη δουλειά μου.

• Τα χειριστήκατε σωστά;

Νομίζω ναι. Δεν είχα ακριβά γούστα. Είχα κιόλας πάντα στο μυαλό μου ότι έχω ένα παιδί και πρέπει να το βοηθήσω.

• Τι αποτελούσε για εσάς πολυτέλεια που πια δεν μπορείτε να έχετε;

Το να είμαι μπροστά σε ένα ράφι του σούπερ μάρκετ και να βάζω στο καρότσι μου πράγματα που πιθανότατα δεν θα έτρωγα. Τώρα δεν το κάνω. Ακόμα, πήγαινα σε ένα μαγαζί και έπαιρνα ρούχα που δεν φορούσα. Τώρα ό,τι πάρω το χρησιμοποιώ. Πολύ πιθανόν επίσης να είχα αλλάξει αυτοκίνητο στην πενταετία, ενώ τώρα θα το κρατήσω δέκα χρόνια. Δεν θα πάθω τίποτα. Είχα την πολυτέλεια να κάνω σπατάλες, ενώ τώρα όχι.

• Τι δεν θα μπορούσατε να στερηθείτε;

Δεν νομίζω ότι έκανα κάτι τρελό που θα μπω στη διαδικασία να το κόψω. Το ότι βγαίνω για ένα φαγητό έξω δεν είναι τραγικό και δαπανηρό. Αφήστε που γυρίζω το χρήμα στην αγορά. Αυτοί που μπορούμε να βγούμε έξω ας το κάνουμε για να γεμίσουν και τα μαγαζιά.

• Σας έχουν «στοιχήσει» οι μικρές, έστω, αλλαγές;

Καθόλου, το μόνο που μου έχει στοιχίσει είναι το γενικότερο άσχημο κλίμα. Βλέπω συναδέλφους να ικετεύουν πια για δουλειά και λυπάμαι. Και να το τονίσω. Δεν λυπάμαι κανέναν που συμμαζεύεται, δεν λυπάμαι αυτούς που σταμάτησαν τα μασάζ και τα σπα, στεναχωριέμαι για όσους έχουν βιοποριστικά προβλήματα.

• Στα θετικά της κρίσης συγκαταλέγετε το «θάνατο» του lifestyle;

Ανεξάρτητα από την κρίση, αν στην Ελλάδα θέλαμε να διορθώσουμε κάποια πράγματα, αυτό θα γινόταν με πόνο και οδυνηρό τρόπο. Χρειαζόμασταν, λοιπόν ένα συμμάζεμα και να σταματήσει όλη αυτή η ιλουστρασιόν εικόνα. Δεν είχαμε χρήματα, αλλά φροντίζαμε να βρούμε για να πάρουμε ακριβό αμάξι και να πάμε χλιδάτες διακοπές. Δεν είναι εύκολο να τελειώσει γιατί δεν υπάρχει υπόβαθρο να υποδεχτεί το σοβαρό και το ουσιώδες. Και δεν υπάρχει background γιατί δεν υπάρχει παιδεία. Θέλω να πω ότι έχει σχέση με την αμορφωσιά και όχι με την κρίση.

• Υπήρξατε μέρος αυτού του «συστήματος» ;

Στο επίπεδο που αναφερόμαστε, δεν με ακούμπησε ποτέ. Πάντα κοίταζα την ουσία και όχι το αμπαλάζ. Στο επίπεδο της δουλειάς προσπάθησα και προσπαθώ. Και χρησιμοποιώ αυτό το ρήμα γιατί ο χώρος που εργάζομαι δεν είναι προστατευμένος από χορηγούς ή το κράτος. Αυτό σημαίνει ότι για να διαφημίσω τη δουλειά μου πρέπει να επικοινωνώ με τον κόσμο, πρέπει να πάω και σε lifestyle εκπομπές, κι ας μην μου αρέσει.

• Αγχώνεστε για το μέλλον;

Η μεγάλη αδικία έχει γίνει για τους ηλικιωμένους που έχουν δουλέψει και δεν μπορούν να πάρουν από τα ταμεία τα λεφτά τους, ούτε φυσικά να εργαστούν. Εγώ γιατί να αγχωθώ; Έχω την υγεία μου και μπορώ να δουλέψω. Το μόνο που μου προκαλεί πανικό και τρόμο είναι η υγεία, όχι η κρίση.

Κατερίνα Θεοδωροπούλου