Ιωάννα Παππά: Η ομορφιά της ανεξαρτησίας

Πάντα το ίδιο όμορφη και με την ίδια φρεσκάδα που τη γνωρίσαμε, η Ιωάννα Παππά δεν σταματάει να εξελίσσεται, τόσο καλλιτεχνικά, όσο και σαν άνθρωπος. Έχει επιλέξει το δικό της δρόμο, κρατώντας την προσωπική της ζωή πραγματικά προσωπική, αλλά συνεχίζει να βαδίζει στα δικά της καλλιτεχνικά μονοπάτια. Αυτή την περίοδο τη βλέπουμε στο ιδιαίτερα επίκαιρο έργο του Μαριβώ “Το νησί των σκλάβων”, στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, σε μετάφραση και σκηνοθεσίας της νέας Καλλιτεχνικής Διευθύντριας, Μαριάννας Κάλμπαρη.

. «Το νησί των σκλάβων», η παράσταση στην οποία εμφανίζεστε, καταπιάνεται με θέματα εξουσίας και ελευθερίας, αλλά και με τη δυναμική στη σχέση καταπιεστή – καταπιεζόμενου. Πώς αντιλαμβάνεστε τα δύσκολα αυτά ζητήματα που θίγονται;
Ένας λαός, ένα άτομο είναι ελεύθερο από την στιγμή που θα εξετάσει κριτικά την ύπαρξή του. Όταν δηλαδή θα σταματήσει να βλέπει μοιρολατρικά την ύπαρξή του στον κόσμο. Όταν ο άνθρωπος αφυπνιστεί ελευθερώνεται και αποκτά αξιοπρέπεια. Εξανθρωπίζεται.

. Τι είναι αυτό που κάνει το έργο να παραμένει επίκαιρο στις μέρες μας;
Αν υποθέσουμε ότι σήμερα, σε μια περίοδο κρίσης, ο καταπιεζόμενος είναι ο Έλληνας πολίτης, αν δεν αποκηρύξει μια πραγματικότητα που τον οδηγεί μονίμως σε αδιέξοδο θα αισθάνεται για καιρό ακόμα αδικημένος, προδομένος κι ανελεύθερος.

. Έχετε μείνει αρκετό διάστημα μακριά από την τηλεόραση παίζοντας σε θεατρικές παραστάσεις. Αυτό για εσάς ήταν μία συνειδητή επιλογή;
Ναι. Είχα ανάγκη να ασχοληθώ αποκλειστικά με το θέατρο και ένιωθα τότε ότι ήταν μονόδρομος.

. Το γεγονός ότι έχετε επιλέξει να κρατήσετε ένα χαμηλό προφίλ απασχολώντας τα ΜΜΕ μόνο με τη δουλειά σας, είναι μία μικρή προσωπική επιτυχία;
Η υπερβολική έκθεση μου προκαλεί αμηχανία και αποστροφή. Οπότε το να συμμετέχω σε κάτι που δεν θα μπορούσα να διαχειριστώ θα ήταν μεγάλο σφάλμα. Εξάλλου δεν θεωρώ ότι είναι απαραίτητο, ούτε χρήσιμο να εκθέτει κανείς προσωπικά δεδομένα.

. Ένας ηθοποιός εκτίθεται στην κριτική του κοινού και των «ειδικών». Πώς εσείς την αντιμετωπίζετε;
Όταν προέρχεται από ανθρώπους εξειδικευμένους στην κριτική και με ανάλογη γνώση του αντικειμένου τη λαμβάνω σοβαρά υπ’ όψιν μου. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις δεν με αφορά ιδιαίτερα.

. Έχετε γεννηθεί στη Βοστώνη κι έχετε αμερικανική υπηκοότητα. Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να κυνηγήσετε μία καριέρα εκεί;
Γνωρίζω ότι είναι μια δύσκολη διαδικασία. Πιστεύω ότι ο καλύτερος τρόπος είναι να διακριθείς πρώτα στη χώρα που ζεις και εργάζεσαι, ώστε αν προκύψει μια ευκαιρία για καριέρα στο εξωτερικό να έχει συμβεί ομαλά και σαν φυσικό επακόλουθο.

. Ποια είναι η στάση σας ως πολίτη απέναντι στην κατάσταση που βιώνουμε στη χώρα τα τελευταία χρόνια;
Θα μπορούσα να πω ότι πιστεύω στον σωστό σχεδιασμό, στη συνεργασία, στις καθαρές κι έντιμες προθέσεις και στην αλλαγή νοοτροπίας. Πόσο εύκολα μπορεί κανείς, όμως να αποδεσμευτεί από τις συνήθειές του, από τη στιγμή που θα παγιωθούν στην καθημερινή του ρουτίνα; Και κατά πόσο αυτό μπορεί να έχει συλλογικό χαρακτήρα;

. Πιστεύετε ότι η οικονομική, αλλά και κοινωνική κρίση έχει επηρεάσει και το χώρο της υποκριτικής;
Σε θέματα αμοιβών φυσικά. Ό,τι ισχύει για τους υπόλοιπους κλάδους, ισχύει και για εμάς. Δυσκολευόμαστε να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα. Από την άλλη παρατηρώ ότι το κοινό γίνεται πιο αυστηρό και επιλεκτικό σε σχέση με την ποιότητα του θεάματος.

. Ποιος ρόλος ή παράσταση που δεν έχει έρθει ακόμα είναι ανεκπλήρωτος στόχος σας;
Βάζοντας πολύ συγκεκριμένους στόχους νιώθω ότι θα οδηγηθώ σε παγίδα. Το αποφεύγω γιατί με περιορίζει και μου στερεί το αίσθημα της έκπληξης.

. Πώς αντιμετωπίζετε το χρόνο που περνάει;
Άλλες φορές έχω έντονη την αίσθηση του χρόνου και με αγχώνει υπερβολικά. Άλλες πάλι δεν μπορώ να αντιληφθώ τον χρόνο ως συνθήκη παρά μόνο στιγμιαία, μέσα από συγκεκριμένα γεγονότα, που ορίζουν μια χρονική στιγμή ή περίοδο.

. Πώς θα βλέπατε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια;
Όπως μου συμβαίνει και τώρα. Σε δέκα χρόνια θα αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου και την εξέλιξή μου, μέσα από τις σχέσεις μου με πολύ κοντινά μου πρόσωπα.

Από την Χριστίνα Ζαφειρούλη