Κάτια Πάσχου: a soprano on her head

Ένα cd της Carmen του Bizet με την Μαρία Κάλλας την έκανε σοπράνο. Η Κάτια Πάσχου ανήκει στο Ευρωπαϊκό Λυρικό Θέατρο και πιστεύει πως έχουμε ανάγκη την όπερα -ειδικά τώρα!- γιατί κάνει καλό στην ψυχολογία μας.

Συνήθως οι καλλιτέχνες εξομολογούνται πως ήταν ένα συγκεκριμένο έργο ή πρόσωπο που τους ώθησε στην τέχνη. Εσείς πώς επιλέξατε αυτή την καριέρα;

Καταλυτικό ρόλο έπαιξε ένα cd της Carmen του Bizet με τη μοναδική Μαρία Κάλλας, που είχα αγοράσει στο Γυμνάσιο. Είχα μάθει απέξω όλη την όπερα πριν καν αρχίσω σπουδές μουσικής. Όμως ήταν προσωπικά γεγονότα στη ζωή μου που με ώθησαν αργότερα να πάρω την απόφαση να αφιερωθώ στο λυρικό τραγούδι.

Πώς αισθάνεστε στο δύσκολο χώρο της όπερας και μάλιστα εν Ελλάδι;

Δεν επικεντρώνομαι στις δυσκολίες ούτε του χώρου ούτε της εποχής. Απλώς προχωράω, προσπαθώντας να μην εγκλωβίζομαι από τις εξωτερικές αυτές δυσκολίες. Άλλωστε τα εμπόδια που έρχονται από τον εαυτό μας είναι συνήθως πιο μεγάλα. Βάζω, λοιπόν, τους στόχους μου, μικρούς και μεγάλους, και προχωρώ.

Πριν δύο χρόνια ξεκίνησε το πρόγραμμα «Συμμετοχική Όπερας και Μουσικής του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β&M Θεοχαράκη». Μιλήστε μας γι’ αυτό.

Είναι ένα ευχάριστο πρόγραμμα εκπαιδευτικού χαρακτήρα που έχει στόχο να φέρει το κοινό κοντά στην όπερα και τους λυρικούς καλλιτέχνες. Σε μια ανάλαφρη ατμόσφαιρα μαθαίνουμε στους παρευρισκόμενους κάποιες εύληπτες μελωδίες από άριες και τις τραγουδάμε όλοι μαζί. Φέτος, εκτός από τις συναντήσεις με το κοινό, κάνουμε και ειδικές παρουσιάσεις σε σχολεία. Είναι εντυπωσιακό πώς τα παιδιά παρακολουθούν και συμμετέχουν σε κάτι που είναι τόσο
πρωτόγνωρο γι’ αυτά. Παράλληλα μας μεταδίδουν με τη σειρά τους την τόσο όμορφη ενέργεια και τη ζωντάνια τους.

Θα μας «ξεναγήσετε» στην παράσταση «The sopranos»;

Πρόκειται για μια ευτυχή σύμπραξή μου με δύο εξαιρετικές συναδέλφους, σοπράνο επίσης, τη Μυρσίνη Μαργαρίτη και τη Μάιρα Μηλολιδάκη. Ετοιμάζουμε μια μουσική παράσταση, όπου, χωρίς να ξεφεύγουμε από το κλασικό ρεπερτόριό μας, συνδεόμαστε με ηρωίδες από τον κινηματογράφο. Θα κρατήσω ως έκπληξη το concept της παράστασης, που αναμένεται να λάβει χώρα στο Ίδρυμα Κακογιάννη την Άνοιξη του 2012 με την υποστήριξη της Lipton και του Dior.

Στην όπερα ο λυρισμός, τα λόγια, η μελωδία απογειώνουν το συναίσθημα. Πώς νιώθετε σαν performer αυτής της τέχνης αυτή τη συγκεκριμένη εποχή;

Ειδικά αυτή την εποχή, που διαπνέεται από μια τάση απαισιοδοξίας, νιώθω, αν μου επιτρέπεται η έκφραση, ακόμα πιο απαραίτητη. Και αυτό αποδεικνύεται κάθε φορά από την ανταπόκριση του κόσμου σε όλες τις εκδηλώσεις όπερας: σε συναυλίες, ειδικά στην περιφέρεια, παραστάσεις της Λυρικής, παραγωγές στο Μέγαρο ή τη Στέγη, ή ακόμα και στις
αναμεταδόσεις της Μετροπόλιταν!

Ποιον ορισμό θα δίνατε στη λέξη πολιτισμός;

Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν τον τρόπο ζωής μας. Ακόμα και ο τρόπος σκέψης μας. Δεν θα περιόριζα την έννοια του πολιτισμού στα καλλιτεχνικά του επιτεύγματα μόνο.

Ποια πόλη σας εκφράζει καλλιτεχνικά;

Η Νέα Υόρκη, γιατί έζησα στην πόλη αυτή αρκετό καιρό. Εξελίχθηκα και έμαθα πολλά στο
περιβάλλον της, το τόσο πλούσιο σε ερεθίσματα και προσλαμβάνουσες. Είναι σημείο αναφοράς στη ζωή μου, την καλλιτεχνική και την προσωπική.

Ποιον ή τι θαυμάζετε στη ζωή σας;

Θαυμάζω πολύ και τους δύο γονείς μου, γιατί και οι δύο ξεκίνησαν από το μηδέν, χωρίς καμία βοήθεια, και έφτασαν να είναι επιτυχημένοι επιχειρηματίες. Επίσης θαυμάζω όλους τους ανθρώπους που τολμούν να ζουν τη ζωή τους και κινούνται με κριτήριο των επιλογών τους την αγάπη και όχι το φόβο.

Βεατρίκη Θεοδωράτου