Κατερίνα Πολέμη

Πυρ, γυνή και μουσική θάλασσα

Συνέντευξη στην Κάτια Μηλιαράκη

Βελούδινη φωνή, ελληνοβραζιλιάνικο ταμπεραμέντο από τη μαμά της Ζουσάρα και η θάλασσα εγγεγραμμένη στα γονίδια της. Η Κατερίνα -γόνος της γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας Πολέμη- αν και θα μπορούσε να ασχοληθεί με… καράβια, προτίμησε να ακολουθήσει την καρδιά της και να βουτήξει στη θάλασσα της μουσικής.

Το κορίτσι αυτό «κολυμπάει» μέσα στο πολύ ταλέντο. Το αποδεικνύει ήδη το μεγάλο συνθετικό/μουσικό της έργο σε τόσο νεαρή ηλικία!

Μίλησε μας με λίγες λέξεις για σένα. Πώς θα σ’ άρεσε να αυτοσυστηθείς σε κάποιον που δεν σε γνωρίζει;
Είμαι ένα ον που του αρέσει να περπατά τον πλανήτη, να τον ανακαλύπτει -την απτή και τη μη απτή πλευρά του- να μαθαίνει από τα υπέροχα και πολύ διαφορετικά που έχει να προσφέρει, να τα αφουγκράζεται και να τα εκφράζει μετά, κυρίως μέσα από τη μουσική, είτε πάνω στη σκηνή με το κοινό είτε συνθέτοντας.

Πώς άρχισαν όλα; Αληθεύει ότι στην εφηβεία σού είχε περάσει η ιδέα να γίνεις μπασκετμπολίστρια, αλλά τελικά έγινες μουσικός;
Ναι αληθεύει :)Ήταν το όνειρό μου μέχρι που κάποια στιγμή, πολύ φυσικά, έκανε στην άκρη και αναδύθηκε στο φουλ της πλέον η μουσική, που με συνόδευε ούτως ή άλλως, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

Αν και τόσο νέα έχεις γράψει μουσική για κινηματογραφικές ταινίες και θεατρικά έργα και έχεις αποσπάσει σημαντικές διακρίσεις. Τι είναι για σένα μουσική; Υπάρχουν κομμάτια που έχεις ζηλέψει;
Ναι, υπάρχουν πολλά μουσικά κομμάτια που έχω «ζηλέψει». Ένα είναι το «Valse Triste» του Sibelius. Η μουσική είναι ο καλύτερος και η καλύτερή μου φίλη… Ευτυχώς είναι πάντα εκεί, διότι την έχω πολύ ανάγκη. Είναι το κύριο κανάλι έκφρασής μου.

Θυμάσαι το ωραιότερο σχόλιο που σου έχουν κάνει για τις μουσικές σου;
Θυμάμαι κάτι κοντά σε αυτό που μπορώ να σας μοιραστώ. Ένα κοριτσάκι ζήτησε από τη δασκάλα πιάνου της να της μάθει ένα κομμάτι μου για να το παίξει στην παράσταση των Χριστουγέννων. Δεν έχω λόγια… Μεγάλο δώρο!

Σε τι mood σε πετυχαίνουμε και ποιο είναι mantra σου την εποχή αυτή;
Να κάνω διακοπές-διακοπή είναι το mantra μου, αλλά μάλλον δε το λέω/νιώθω αρκετά διότι έχουμε πολλή δουλειά 🙂

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
Θα κάνω κάποιες εμφανίσεις στην Ελλάδα, το καλοκαίρι. Στις 29 Ιουνίου στο προαύλιο της ΕΡΤ, στις 9 Ιουλίου στη Ρόδο, στις 14 Ιουλίου στον Κήπο του Μεγάρου στη συναυλία του Πέτρου Κλαμπάνη και στις 22 Ιουλίου στην Άνδρο μια καινούρια παράσταση με την Αγγελική Τουμπανάκη. Μετά θα πάω στη Βραζιλία να παίξω σε κάποιες εκδηλώσεις των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών αγώνων και το χειμώνα θα φορέσω το σκουφί του συνθέτη για μια παράσταση στο Εθνικό Θέατρο και μια ταινία.

Τι κάνει ένα πολυδιάστατο καλλιτέχνη σαν εσένα -ο οποίος έχει τη δυνατότητα να ζήσει και να δημιουργήσει στο εξωτερικό – να επιμένει να δημιουργεί στην Ελλάδα, όχι μόνο στηρίζοντας τη χώρα του, αλλά αντλώντας και έμπνευση από αυτήν;
Τι ενδιαφέρον έτσι όπως το θέσατε… διότι όντως μπορούμε να αντλήσουμε έμπνευση από την κάθε στιγμή και ας είναι πολύ δύσκολη, όπως εδώ τώρα. Αγαπώ την Ελλάδα, έχω οικογένεια εδώ και επίσης μου αρέσουν οι προκλήσεις. Το άλλο πόδι, όμως φλερτάρει και δημιουργεί σιγά σιγά πράγματα και εκτός Ελλάδας.