Μαρία Σολωμού

Με το ταλέντο της κάνει τη διαφορά ακόμα και σε ένα θεατρικό έργο με τίτλο «Ένας σκύλος που τον έλεγαν φρίκη».

Συνέντευξη στην Κάτια Μηλιαράκη

Τα τελευταία 15 χρόνια που βρίσκεται στο προσκήνιο, η «χορτασμένη» Μαρία Σολωμού έχει πρωταγωνιστήσει όχι μόνο λόγω των προσεκτικών βημάτων της στο θέατρο, αλλά και των -για πολλούς- προκλητικών της δηλώσεων. Αγαπημένη των περιοδικών, η ταλαντούχα ηθοποιός με τίτλους, σε ορισμένες φάσεις πιο… γιγαντιαίους κι από την υποκριτική της δεινότητα, δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Οι καλλιτεχνικές της επιλογές απέδειξαν πως δεν ήταν μία ακόμη… φούσκα, σαν τον τίτλο της ταινίας του Νίκου Περάκη που την έκανε γνωστή, αλλά μία πραγματική εκπρόσωπος της Τέχνης της. Πρόσφατα, ανέβηκε στη σκηνή του θεάτρου «Ιλίσια–Βολανάκης» με τον Δημήτρη Κουρούμπαλη, κι υπό τις σεναριακές/σκηνοθετικές οδηγίες, τόσο του νεαρού συναδέλφου της, όσο και της χορογράφου Φρόσως Κορρού, μας… συστήνουν τη ρομαντική κομεντί «Ένας σκύλος που τον έλεγαν φρίκη».

Ξεκινώντας θέλω να μου πεις γιατί αυτός ο… περίεργος τίτλος στο έργο;
Αυτό με ρωτάνε όλοι. Μα τι τίτλος είναι αυτός! Είναι ένας τίτλος που ήρθε μετά από πολλή σκέψη των παιδιών. Έχει πολύ πλάκα γιατί φαινομενικά δεν έχει καμία σχέση με το έργο. Όλοι ρωτάνε «παίζει σκύλος;», «έχει σκύλο το ζευγάρι;»… Είναι από αυτές τις φράσεις που λένε τα ζευγάρια μεταξύ τους τις συνθηματικές, το προσωπικό χιούμορ που οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν. Είναι μία φράση που λέμε κι εξελίσσεται σε φράση-κλειδί. Δεν υπάρχει σκύλος, είναι όλο λίγο… σουρεαλιστικό.

Εσύ σε ρομαντική κομεντί;
Η πιο ρομαντική κομεντί που θα δεις στην Ελλάδα. Αλήθεια σου λέω… ναι, εγώ σε ρομαντική κομεντί! (γέλια) Μου ‘χει προκύψει ξανά το είδος, αλλά η συγκεκριμένη είναι ρομαντική κομεντί με τα όλα της. Με τους τσακωμούς της, με λίγο δράμα και πολύ έρωτα… δηλαδή στη λογική που το κάνουν έξω. Υπάρχουν ορισμένα πράγματα πολύ συγκεκριμένα για να δέσει η μαγιά. Τα ‘χει όλα κι είναι και πολύ καλογραμμένη. Αφού να φανταστείς εγώ που είμαι πολύ αυστηρός κριτής, τίποτα δεν μ’ αρέσει 100% και πάντα θα βρω ένα «ναι μεν αλλά…», είναι από τις λίγες δουλειές που είμαι χαρούμενη. Είμαι πολύ χαρούμενη που την κάνω και φεύγω με πολλή χαρά. Δεν είμαι τόσο ροζ κι αυτό το έργο κλείνει ροζ. Χωρίς να ‘ναι καθόλου ροζ οι άνθρωποι. Γινόμαστε ροζ όταν ερωτευόμαστε.

Η συνεργασία σου με τον Δημήτρη Κουρούμπαλη πώς είναι;
Τον Δημήτρη τον γνώριζα πολύ λίγο. Την Φρόσω (σ.σ. Κορρού) τη γνώριζα λίγο παραπάνω. Ο Δημήτρης είναι ένα πλάσμα γύρω στα… 15, με μία ενέργεια χειρότερη από του γιου μου. Έχει πάρα πολύ πλάκα, έχει ένα δικό του χιούμορ, το χιούμορ που έβαλε μέσα στο κείμενο είναι ιδανικό. Είναι ένας περίεργος τύπος, ο οποίος πάνω στη σκηνή είναι υπέροχος! Αυτό που μου ‘κανε τόση εντύπωση με τον Δημήτρη είναι ότι γράφει εξαιρετικά γυναικεία. Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις γυναικεία κι είναι υπέροχος στη σκηνή, είναι τζέντλεμαν… είναι κάτι που δεν το ‘χω πει, ούτε στον ίδιο το ‘χω πει τώρα που το σκέφτομαι. Για κάποιο λόγο έχει έναν όγκο πάνω στη σκηνή, γιατί δεν βρισκόμαστε και ποτέ, μόνο στο πρώτο και στο τελευταίο τέταρτο, σε όλο το άλλο έργο είμαστε με έναν τοίχο ανάμεσά μας. Έχουμε πάρα πολύ καλή επικοινωνία…

Μου ‘πες ότι έχει συμπεριφορά 15χρονου. Εσύ ξέρεις πολύ καλά από τέτοιες συμπεριφορές, από τον Πάνο (σ.σ. τον σύντροφό της Πάνο Μουζουράκη) έτσι δεν είναι;
Ο Πάνος δεν έχει μενταλιτέ 15χρονου, εδώ είμαστε πιο χαμηλά… είμαστε πέντε, έξι, επτά εκεί (γέλια).

Οπότε τέτοιου τύπου άντρες ξέρεις να τους χειρίζεσαι…
Κοίτα, όταν κατάλαβα ότι κι ο Κουρούμπαλης είναι σε αυτήν τη λογική παρέλυσα (γέλια). Δηλαδή λέω «Χριστέ μου πόσα παιδιά μαζεμένα;», αλλά κι εγώ θεωρώ ότι στην εφηβεία είμαι. Η μάνα μου πιστεύει πως ακόμη περνάω εφηβεία. Υπάρχει γενικώς μία παιδικότητα σε όλο το πράγμα και στη δουλειά και στο σπίτι… Αλλά εντάξει τα φέρνουμε βόλτα μια χαρά.

Τώρα που μεγαλώνει ο γιος σου πώς αισθάνεσαι;
Γριά να πω; Όχι, όχι… (γέλια). Να μεγαλώσει, όμως γιατί έχω σκοπό όταν πάει 18 να κάνω κι εγώ τη ζωή μου. Θέλω λίγο να πάνε όλοι στην ευχή της Παναγίας, να βρει ο καθένας το δρόμο του.

Πώς σου φαίνεται που σε σκηνοθέτησε ένας συνάδελφός σου, νεαρός σε ηλικία;
Το νεαρός σε ηλικία δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Υπάρχουν και πιο νεαροί σκηνοθέτες που μπορούν να κάνουν παπάδες στη σκηνοθεσία. Δεν με σκηνοθέτησε μόνος του. Με συνσκηνοθέτησε με την Φρόσω Κορρού, που η Φρόσω ήταν απ’ έξω, ήταν κι η χορογράφος. Γιατί ο Δημήτρης επειδή ακριβώς είναι πάνω στη σκηνή κι αυτός, ώρες-ώρες έβγαινε για να δει να με διορθώσει, να με βοηθήσει. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό θέλω να σου πω. Θεωρώ ότι σε μια δουλειά κάποιοι αναλαμβάνουν κάποιους ρόλους. Όλοι οι ηθοποιοί κατά βάσει έχουμε μία κρυφή… σκηνοθέτιδα. Είμαι άνθρωπος που θα κάνω αυτό ακριβώς που θα μου πεις. Με έχει σκηνοθετήσει ξανά ηθοποιός, ξέρω πάρα πολύ καλά πώς είναι. Θα κάνω ακριβώς ό,τι μου πεις κι αν διαφωνώ κάπου, αν φτάσω στο αμήν θα το συζητήσω. Αλλά είμαι πολύ καλή μαθήτρια. Ο καθένας στο ρόλο του. Δεν έχω πρόβλημα. Τι πάει να πει ηλικία, τι πάει να πει ταλέντο, δεν μ’ ενδιαφέρει καθόλου.

Τηλεοπτικά θα κάνεις κάτι από το φθινόπωρο… υπάρχει τηλεόραση ή τελείωσε;
Ελπίζω να μην τελείωσε. Φαντάζομαι ότι τώρα τον Μάιο θα παρθούν κάποιες αποφάσεις. Θέλω να κάνω τηλεόραση πάλι, αλλά μετά το «Μάνα Χ Ουρανού» που για μένα ήταν από τις καλύτερες τηλεοπτικές μου δουλειές…

Αλλά δεν πληρώθηκες…
Ακριβώς. Από τη στιγμή που δεν πληρώνομαι δεν θα είμαι στην τηλεόραση. Δεν είμαι της λογικής του βρίσκομαι στα πράγματα. Βρέθηκα στα πράγματα όταν ξεμύτισα, αρκετά και πολύ. Γιατί να πρέπει να είμαι στα πράγματα; Δεν είμαι celebrity.

Info: «Ένας σκύλος που τον έλεγαν φρίκη»
Θέατρο Ιλίσια – Βολανάκης
Παπαδιαμαντοπούλου 4, Ιλίσια
Τετάρτη έως Κυριακή