Πέμη Ζούνη

Έχουν δίκιο εκείνοι που λένε πως το χάρισμα είναι το άρωμα που αποπνέει η ψυχή. Η Πέμη Ζούνη μιλάει στο DELUXE για όλα όσα κάνει, όλα όσα αγαπάει, όλα εκείνα που είναι κι εμείς ακολουθούμε το «άρωμα» στο πέρασμά της…

Κυρία Ζούνη, μετά από τόσα χρόνια πολυμορφικής -θα τολμούσα να πω- καριέρας (Υποκριτική, Πολιτική, Τέχνη με την ευρεία έννοια, κοινωνικός ακτιβισμός, τώρα επιχειρηματικότητα) ποιο συναίσθημα επικρατεί μέσα σας;

Ασθενέστερη από πριν αισιοδοξία και εντονότερο πείσμα. Αυτά προκύπτουν από την επίγνωση ότι «δεν θα φτιάξω τον κόσμο», αλλά και από τη βεβαιότητα ότι μπορείς να φτιάξεις το άμεσο περιβάλλον σου, ως εκεί που φτάνει το χέρι σου. Και αυτό ήδη είναι σημαντικό.

Μιλήστε μας λίγο για τα πράγματα που κάνετε αυτή την εποχή.

Σκηνοθετώ το δεύτερο έργο για τη φετινή σαιζόν, μετά από το «Μοναξιά στην Άγρια Δύση», το «Σκάσε και φίλα με» της πρωτοεμφανιζόμενης Ερωφίλης Κόκκαλη, που ανεβαίνει στο Studio Μαυρομιχάλη στις 3 Δεκεμβρίου. Ασχολούμαι πάρα πολύ με τον αγαπημένο μου χώρο, το El Convento Del Arte στο Μεταξουργείο, ένα Art n’ Wine Bar Restaurant που μονοπωλεί σχεδόν το μυαλό μου από πέρσι, γιατί μου δίνει την ευκαιρία να δω και να προτείνω τι σημαίνει για μένα μια «ξεχωριστή βραδιά» στο χώρο της διασκέδασης. Έτσι, πέρα απ’ το καλό κρασί, ανεβάσαμε τον πήχυ πολύ ψηλά στην κουζίνα με τη συνεργασία μας με τον εξαιρετικό chef Μιχάλη Ντουνέτα. Επίσης, φιλοξενούμε απίστευτους καλλιτέχνες, performers, ακροβάτες, μουσικούς, χορευτές από το χώρο του circus –κάτι που δεν θα μπορούσα να το ζήσω στο θέατρο. Εκρηκτικά θεάματα όπως το «Circus Explosiva», διαδραστικά θεατρικά όπως «Το άγιο έγκλημα» στη σειρά «Βρες τον Δολοφόνο», ο μεγάλος mentalist Dio σε μια βραδιά Mind Games και μια σειρά μαγικών παραστάσεων που ετοιμάζονται να ανέβουν, όπως η απίστευτη σάτιρα «Απελευθερωτική Οργάνωση Κλάιν Μάιν» της Εμμ. Αλεξίου, που έρχεται μέσα στις γιορτές, ή μια παράσταση πάνω στο Tango, με τον καινούριο χρόνο! Νομίζω βρίσκομαι στην περιοχή του θεάματος που λαχταρούσα από παιδί…

Υπάρχει κάτι που να σας ενοχλεί, σας θυμώνει στο χώρο σας ή στον επαγγελματικό σας περίγυρο;

Με θυμώνει η αγένεια. Με θυμώνει γιατί είναι επιλογή. Δεν εξαρτάται από ταξικά, οικονομικά ή μορφωτικά δεδομένα. Δεν έχει σημασία που μεγάλωσες ή που σπούδασες. Η ευγένεια ή η αγένεια είναι ένα πολύ προσωπικό αποτύπωμα, που προκύπτει με δική μας αποκλειστικά ευθύνη.

Η οικονομική, αλλά και εσωτερική κρίση στη χώρα μας, πώς θεωρείτε πως έχει επηρεάσει την Τέχνη, την έκφρασή μας, τον Πολιτισμό, την κοινωνία;

Δείτε το λίγο ανάποδα: η απομάκρυνσή μας από την Τέχνη και τον Πολιτισμό έχει οδηγήσει στην παγκόσμια κρίση και τα ολέθρια αποτελέσματά της.

Τι είναι για εσάς Χαρά στην κάθε μικρούλα στιγμή; Ολοκλήρωση; Ευτυχία;

Χαρά είναι κάτι που έχεις ανάγκη να το μοιραστείς. Ολοκλήρωση είναι μια πολύ μοναχική πορεία. Ευτυχία είναι η στιγμή που τα δύο προηγούμενα θα συναντηθούν.

Πώς σας κάνει να αισθάνεστε το γεγονός ότι ζείτε στην Ελλάδα -πλέον- της οικονομικής ύφεσης, του Μνημονίου και της κρίσης αξιών; Σαν πολίτης, σαν καλλιτέχνης, σαν γυναίκα, σαν μητέρα.

Ως πολίτης και ως μητέρα αισθάνομαι ντροπή που παραδίδω αυτή την Ελλάδα στους νέους ανθρώπους. Αποτύχαμε και πρέπει να δείξουμε το καθαρό πρόσωπό μας τώρα. Ως καλλιτέχνης νιώθω πιο ανήσυχη και δημιουργική μέσα στις δυσκολίες, αλλά είμαι περήφανη για τη συμβολή των καλλιτεχνών στον τόπο μας.

Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με λίγες λέξεις;

Δεν έχει καμιά σημασία το πως αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ένα δημόσιο πρόσωπο. Σημασία έχει το τι προκαλεί σε εκείνους, στους οποίους εκτίθεται. Θα διαλέξω, όμως δυο χαρακτηρισμούς, που μπορούν να έχουν είτε θετικό είτε αρνητικό πρόσημο: συνειδητή και ανθεκτική.

Ποια είναι η χειρότερη συμβουλή που σας έδωσαν ποτέ;

Οι συμβουλές είναι μια εντελώς αποτυχημένη ιστορία, για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Ευτυχώς το είχα συνειδητοποιήσει νωρίς. Οπότε γλίτωσα.

Ποιος ή τι υπήρξε ή μεγαλύτερη επιρροή στον τρόπο που σκέφτεστε/λειτουργείτε;

Το DNA των γονιών μου, ένας-δυο υπέροχοι φίλοι, κάποιοι δάσκαλοι και κυρίως η τέχνη.

Τι σας παθιάζει εκτός από την Υποκριτική;

Δεν θα το πιστέψετε, αλλά έχω σταθερές αγάπες και σταθερές ανησυχίες: το εσωτερικό τοπίο των ανθρώπων και το εξωτερικό των κοινωνιών. Αυτό μελετάω και σε αυτό είμαι αφοσιωμένη από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ευχαρίστως βέβαια θα ζούσα κι άλλες ζωές, δοκιμάζοντας αυτά που δεν θα προλάβω σε τούτη!

Ποια είναι η βασική αρχή/αξία ζωής που έχετε προσπαθήσει να μεταδώσετε στους νέους ηθοποιούς, στους μαθητές σας;

Ο σεβασμός: μια έννοια που έχει σχεδόν σβηστεί από την παιδεία μας. Μια έννοια που δίνει το ασφαλές πλαίσιο για κάθε σχέση μας, κάθε πράξη μας. Μια έννοια που, πάνω απ’ όλα, μας αυτοπροσδιορίζει.

Πιστεύετε πιο πολύ στο ταλέντο ή στη σκληρή δουλειά;

Η απάντηση είναι απλή και αυτονόητη: κανένα από τα δύο δεν αρκεί μεμονωμένο. Μέχρι πού μπορεί να σε φτάσει η σκληρή δουλειά, χωρίς ίχνος ταλέντου; Και, αντίστοιχα, πόσο μπορείς να εξελιχθείς χωρίς δουλειά, βασιζόμενος μόνο στο ταλέντο σου; Εάν, παρ’ όλα αυτά, πρέπει να διαλέξω ένα από τα δύο, θα διαλέξω έναν άνθρωπο με ταλέντο.

Ποια «πολυτέλεια» εξακολουθείτε να επιτρέπετε στον εαυτό σας;

Το να μη δουλεύω κάπου με το ζόρι. Προσπαθώ να το διεκδικήσω και τώρα, που το οικονομικό θέμα μας ζορίζει πολύ, αλλά το ίδιο έκανα και στην αρχή της πορείας μου, όταν –κάποιες μέρες– μετρούσα τα λεφτά για ένα σάντουιτς.

Κάτια Μηλιαράκη