Ρεββέκα Καμχή

Art Provocateur 

Όλα έχουν μνήμες, τουλάχιστον αυτό αποδεικνύει η επιτυχημένη πορεία της Ρεββέκας Καμχή που μέσα απο τη γκαλερί της γνώρισε στο αθηναϊκό κοινό μια νέα διάσταση της τέχνης, διαφορετική, πιο ενδιαφέρουσα και άκρως ελκυστική. 

Μετά από 15 χρόνια επιτυχημένης πορείας στην εικαστική ζωή της Αθήνας πώς βλέπετε τα πράγματα στην πόλη;

Καταρχήν πρέπει να ορίσουμε τι σημαίνει πόλη! Ακούγεται σαν αστείο, αλλά δυστυχώς δεν αστειεύομαι. Απο τη μία, η πόλη καταρρέει, μοιάζει να μην υπάρχουν καν οι στοιχειώδεις υποδομές, όπως ανακύκλωση, καθαρά πεζοδρόμια, κλπ. Από την άλλη, ευτυχώς υπάρχουν ακόμα οι πιστοί στην τέχνη Αθηναίοι που επιμένουν να πηγαίνουν σε εκθέσεις με ενθουσιασμό! Το κοινό έχει σίγουρα αυξηθεί τα τελευταία 15 χρόνια και μάλιστα σημαντικά, όχι μόνο ως επισκέπτες, αλλά και ως αγοραστικό κοινό.

Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που να έχει στιγματίσει τη ζωή σας με το έργο του;

Πολλοί και σημαντικοί. Μπορώ να ξεχωρίσω τον Μπρους Νάουμαν, τον Φελίξ Γκονζάλες Τόρες, τον Franz West, την Ναν Γκόλντιν…

Από τα ταξίδια σας όλα αυτά τα χρόνια στον κόσμο υπάρχει κάποια γκαλερί που σας έχει εντυπωσιάσει;

Πολλές καταπληκτικές γκαλερί υπάρχουν στον κόσμο. Τρεις απο αυτές είναι η Hauser & Wirth του Λονδίνου, η Gitti Nourbakhsch και η Isabella Bortolozzi στο Βερολίνο, επειδή οι χώροι τους είναι ιδιαίτεροι, παράξενοι, γεμάτοι χαρακτήρα και η επίσκεψη σ’ αυτές, πέρα απο τον καλλιτέχνη που εκθέτουν κάθε φορά, συνιστούν μια εμπειρία από μόνες τους.

Art & Design: τελικά ποια είναι η πραγματική σχέση μεταξύ αυτών των δύο;

Η Τέχνη με το κεφαλαίο Τ είναι σίγουρα η υψηλή μορφή και έκφραση της ανάγκης του ανθρώπου να αναζητά το «ανεξήγητο», το «θείο», κάτι που προσπάθησε να το κάνει απο την εποχή που η θρησκεία στην τέχνη έπαιζε τον πρωταρχικό ρόλο. Το «design» είναι σίγουρα, μια πολύ σημαντική μορφή τέχνης με σκοπό να κάνει χρηστικά αντικείμενα να αλλάξουν μορφή και να μας μεταφέρουν και αυτά με τον τρόπο τους σε μια άλλη διάσταση, πλησιάζοντας ίσως την υψηλή τέχνη απο μία άλλη οδό.

Τι δυσκολίες αντιμετωπίζει ένας γκαλερίστας στην Αθήνα;

Πολλές και ποικίλες: -Να περιμένεις έργα από το εξωτερικό και να στα καθυστερούν για γραφειοκρατικές διαδικασίες στο τελωνείο, να έχεις αγωνία αν θα φτάσουν στην ώρα τους για τα εγκαίνια. -Να πρέπει να κάνεις χιλιάδες ακαταλαβίστικα χαρτιά και να χάνεις πολύτιμο χρόνο για λογιστικές διαδικασίες. -Σημαντική δυσκολία είναι η εύρεση χορηγιών που για κάποιες εκθέσεις, λόγω υψηλού κόστους παραγωγής, είναι απαραίτητες. -Το γεγονός ότι η Aθήνα παρουσιάζει δυσκολία στην κίνηση, αν και ευτυχώς στην καινούρια γκαλερί η πρόσβαση είναι πάρα πολύ εύκολη.

Παρακολουθώντας το αθηναϊκό κοινό όλα αυτά τα χρόνια νομίζετε πως σταδιακά γινόμαστε αυτό που λέμε «εκπαιδευμένο κοινό»; Έχει προχωρήσει ο Έλληνας από άποψη παιδείας;

Δυστυχώς όχι όσο θα μπορούσε. Ένας λόγος είναι πως δεν υπάρχουν μουσεία σύγχρονης τέχνης, για να εκπαιδεύεται κάποιος. Παρόλα αυτά ο κόσμος ενημερώνεται όλο και περισσότερο από έντυπα και ταξίδια και οι προτιμήσεις του έχουν εξελιχθεί. Έχει αρχίσει πια το κοινό να καταλαβαίνει καταρχήν ότι σύγχρονη τέχνη δεν είναι απαραίτητα η «αφηρημένη» τέχνη. Ευτυχώς αυτή η παρεξήγηση έχει λήξει. Παράλληλα έχει καταλάβει ότι «η βάρκα στη θάλασσα» ή «ο γέρος με την πίπα» δεν στέκουν σε κανένα σύγχρονο σπίτι πλέον. Οπότε ο δρόμος έχει ανοίξει.

Με ποια κριτήρια επιλέγετε τους καλλιτέχνες που φιλοξενείτε στην γκαλερί;

Πάω σε εκθέσεις, σε γκαλερί, σε μουσεία διαφορετικών χωρών και βλέπω πολλά έργα. Κάποια από αυτά μου αρέσουν, έχουν καλλιτεχνική αξία και δεν είναι αντιγραφές άλλων δημιουργών, γνωρίζω και τον καλλιτέχνη τον συμπαθώ και αρχίζουμε τις συζητήσεις. Πολλές φορές έχει τύχει να ξεκινήσω να δουλεύω μ’ έναν καλλιτέχνη και μετά να καταλήξει να κάνει ατομικές εκθέσεις στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου (Ρος Μπλέκνερ, Ναν Γκόλντιν).

Σε κάθε σας έκθεση έχετε άλλο concept σκηνοθεσίας;

Αυτό έχει να κάνει και με τα έργα που φιλοξενεί η αίθουσα κάθε φορά, δεν θα μπορούσε η γκαλερί να είναι η ίδια στην έκθεση της Nan Goldin και της Nτιάννα Mαγκανιά. Πιστεύω πως ένα θετικό της γκαλερί είναι οι χώροι να αναπροσαρμόζονται ανάλογα και με τις διαθέσεις και τις ανάγκες του καλλιτέχνη, ο οποίος και έχει ηγετικό ρόλο στο στήσιμο της έκθεσης. Ειδικά στην περίπτωση της Nαν Γκόλντιν, που έχει εκθέσει στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, ήθελε να βαφτεί η γκαλερί μοβ, ή κάποιος άλλος καλλιτέχνης να θέλει τοίχους για προβολή κα. Πιστεύω πως η αντίληψη του χώρου, το στήσιμο μίας έκθεσης επιβάλλεται να μελετούνται και να γίνονται πράξη κατά περίπτωση.

Αυτή την περίοδο φιλοξενείτε την έκθεση της Rita Akermann, μιας καταξιωμένης καλλιτέχνιδας, της οποίας έχετε εκθέσει έργα και στο παρελθόν. Πείτε μας δύο λόγια για το έργο της.

Eίναι η τρίτη φορά που εκθέτουμε έργα της Pίτα Άκερμανν, για μένα είναι πολύ σημαντική η έκθεση αυτή, πρώτον γιατί με τη Pίτα εγκαινίασα τη λειτουργία της γκαλερί μου το 1995, και, δεύτερον, γιατί η δουλειά της, αν και έχει πάρει μία διαφορετική κατεύθυνση, εξακολουθεί και μου αρέσει πολύ. Tα σχέδια και οι πίνακές της έχουν μία δυναμική και μία ενέργεια που δεν υπήρχε στην προηγούμενή της δουλειά. Έντονα χρώματα, εικόνες με δυσδιάκριτες φιγούρες, χρήση συμβόλων, συνύπαρξη πολλών μέσων, έξαρση στη ζωγραφική, αυτά είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της τέχνης της. H έκθεση έχει τίτλο CRASH/STOP και διαπραγματεύεται τις έννοιες της ώθησης και της απώθησης, της βίας και της απελευθέρωσής της. Είναι σημαντικό να δει κανείς απο κοντά αυτά τα έργα για να καταλάβει τη δύναμή τους.

Ως μια προσωπικότητα που επηρεάζει τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης, ποιες είναι οι φιλοδοξιες σας από εδώ και πέρα;

Να φέρνω όσο περισσότερο κόσμο μπορώ στην γκαλερί, ώστε να ενημερώνεται για τη σύγχρονη τέχνη. Παράλληλα, μαζί με μία ομάδα ανθρώπων που ζουν στο Μεταξουργείο δραστηριοποιούμαστε για την προστασία και την ανάδειξη της περιοχής του Κεραμεικού – Μεταξουργείου. Tο τελευταίο ήταν η καθαριότητα τριών οικοπέδων ανεκμετάλλευτων και η φύτευση αυτών, ώστε να δημιουργηθούν τρεις μικροί πνεύμονες πρασίνου που να είναι εκμεταλλεύσιμοι από τους πολίτες. Θα ήθελα να προσελκύω και σχολεία να έρχονται στην γκαλερί, για να μπει στη συνείδηση των παιδιών η τέχνη.

Στη συζήτηση περί αισθητικής τι βάζετε στην πρώτη γραμμή;

Εφόσον ξεφεύγουμε από την Τέχνη με κεφαλαίο Τ θα έλεγα το εξής: η σούπα κολοκύθα δεν αρκεί να είναι νόστιμη, πρέπει να έχει και το σωστό χρώμα.

www.rebeccacamhi.com, τηλ.: 210 5233049

Credit: Η φωτογραφία είναι της Πηνελόπης Μασούρη

Βεατρίκη Θεοδωράτου