Δημήτρης Μπογδάνος – Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού

Ένας πίνακας του Δάφνι και της Χλόης στο σπίτι της γιαγιάς του, ήταν η αφορμή για μία από τις πιο πολυσυζητημένες παραστάσεις στο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου.

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μπογδάνος πήρε στα χέρια του μία από τις πιο συμβολικές κι αρχετυπικές ιστορίες αγάπης όλων των εποχών, το βουκολικό ειδύλλιο «Δάφνις και Χλόη» για να «μεταποιήσει» μέσα από τη σκηνοθετική ματιά και να παραδώσει εν τέλει στο κοινό μία παράσταση-ύμνο προς τον έρωτα και την ίδια τη ζωή. Ή μήπως ένα ταξίδι προς την αυτογνωσία;

Μόλις σίγησε το χειροκρότημα από την υπερεπιτυχημένη παράστασή του στην Επίδαυρο και λίγο πριν καταπιαστεί με το επόμενό του project, συναντήσαμε τον αεικίνητο και πολυπράγμονα δημιουργό και του ζητήσαμε να μας μιλήσει για τις επιρροές, τους στόχους του και τους κόσμους που τόσο αγαπά να φτιάχνει…

Ποιοι σμίλευσαν την καλλιτεχνική σας υπόσταση;
Ο Andy Warhol με το θράσος του, ο Samuel Beckett με τη σοφία του, o Edward Hopper με τα χρώματά του, η προγιαγιά μου με τις παροιμίες της, ο Καβάφης με τη μελαγχολία του, ο πατέρας μου με το πικάπ του, ο Bob Wilson με την οπτική του, η μητέρα μου με την αισθητική της, ο David Bowie με τις μελωδίες του.

Ποιος είναι ο ορισμός της Τέχνης για εσάς;
Αυθαίρετα και αυθόρμητα θα πω ότι είναι η πηγαία ανάγκη να εξωτερικευθούν εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα με σκοπό είτε την προσωπική είτε την κοινωνική μετακίνηση.

Τι λείπει και τι περισσεύει από την καλλιτεχνική σκηνή της χώρας;
Λείπει συχνά η τεχνογνωσία, η στρατηγική και οι πόροι, ενώ περισσεύει το ταλέντο, το ένστικτο και η εφευρετικότητα.

Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σκηνοθετικοί σας στόχοι;
Μετά το «Δάφνις και Χλόη» στη Μικρή Επίδαυρο πρώτη επιθυμία μου είναι να ασχοληθώ με κάτι βαθιά μουσικό που ακολουθεί παρτιτούρα στον τρόπο που εξελίσσεται και εν συνεχεία θα ήθελα πολύ να καταπιαστώ με ένα αμιγώς θεατρικό κείμενο ρεπερτορίου.

Τι θα ήταν αυτό που θα σας έκανε να ξαναβρεθείτε επί σκηνής ως ηθοποιός;
Ένας μικρός ρόλος ή μία ασήμαντη αφορμή. Μου έχει λείψει να ξαναβρεθώ επί σκηνής είτε μουσικά είτε θεατρικά. Αλλά σίγουρα για λίγο.

Έχετε κάποιο πρότυπο (επαγγελματικά ή κοινωνικά);
Συνήθως επιλέγω να θαυμάζω τους ανθρώπους που συνθέτουν τις ομάδες μου. Εκεί βρίσκω τα πρότυπά μου. Στους ηθοποιούς, τους δημιουργικούς συντελεστές και τους μαθητές μου. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που με εξελίσσουν.

Η πιο λάθος συμβουλή που σας έχουν δώσει μέχρι σήμερα… 
Go with the flow!

Διαβάστε περισσότερα στο DELUXE magazine που κυκλοφορεί δωρεάν σε επιλεγμένα σημεία, ή πατώντας ΕΔΩ.