Η ζωή της Ευτυχίας

Στη σκηνή του Θεάτρου Χώρα ζωντανεύει για έκτη χρονιά μία ζωή γεμάτη, μία ζωή πλούσια που περιδιαβαίνει στα μονοπάτια της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας μέσα από μουσικούς δρόμους. Η ζωή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου.

Το –όχι και τόσο μικρό- θέατρο της οδού Αμοργού στην Κυψέλη είναι κατάμεστο. Οι επιπλέον καρέκλες στους πλαϊνούς διαδρόμους είναι το πρώτο σημάδι για την μετατροπή της φήμης σε επιβεβαίωση… μία πολύ πετυχημένη παράσταση που για να την παρακολουθήσει κάποιος πρέπει να έχει φροντίσει να προμηθευτεί εισιτήρια αρκετές ημέρες νωρίτερα. Η σκηνή γυμνή, χωρίς αυλαία, χωρίς υπερβολές. Μόνο τα απαραίτητα που συνθέτουν το σκηνικό της παράστασης. Μία σκηνή που φαντάζει μεγάλη για να μπορέσει να τη γεμίσει μόνο ένας ηθοποιός (πρόκειται για μονόλογο).

Τα φώτα σβήνουν και οι πρώτες νότες ακούγονται, η Νένα Μεντή ανεβαίνει τα λιγοστά σκαλάκια και ως Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου καλύπτει κάθε εκατοστό στο σανίδι, από άκρη σε άκρη. Η μεγάλη στιχουργός ζωντανεύει μπροστά μας. Οι παλιότεροι την ξαναθυμούνται, οι νέοι την ανακαλύπτουν. Όλοι όμως την μαθαίνουν πραγματικά μέσα από τη διήγηση της ζωής της που βασίζεται στο βιβλίο της εγγονής της -Ρέας Μανέλη-, «Η γιαγιά μου η Ευτυχία». Ο ξεριζωμός στη Μικρά Ασία, η προσαρμογή στην Ελλάδα, η πορεία στο θέατρο, ο πόλεμος, αργότερα η δικτατορία, στίχοι, στίχοι, στίχοι… Ζωντανοί διάλογοι ξεπηδούν από το μπαούλο των αναμνήσεών της και όλοι οι συνομιλητές της βρίσκονται ξαφνικά εκεί, χωρίς να είναι. Η Μαρίκα Κοτοπούλη, ο Τσιτσάνης, ο Χιώτης, η μάνα της, ο άντρας της ο Γιώργος, η κόρη της Μαίρη, η εγγονή της Ρέα. Έζησε με πάθος, αλλά και πάθη. Πάθη που δεν τα πολέμησε, αλλά τα μετέτρεψε σε χαρακτηριστικά στοιχεία της φιγούρας της. Πάθη και αδυναμίες, εξυπνάδα και δίψα για ζωή. Με έναν αριστοτεχνικό τρόπο, από τον σκηνοθέτη Πέτρο Ζούλια, οι ευχάριστες και κωμικές στιγμές δίνουν τη θέση τους στις δυσκολίες και τον πόνο. «Αν δεν πονέσεις, δεν γράφεις…», λέει. Περασμένες μου αγάπες, Όλα είναι ένα ψέμα, Πετραδάκι πετραδάκι, Είμαστε αλάνια, Δυο πόρτες έχει η ζωή, Είμαι αητός χωρίς φτερά. Μόλις ακούγονται το κοινό ταξιδεύει αυτόματα… το λαϊκό τραγούδι είναι ανάγκη και βρίσκεται στο DNA του Έλληνα, όπως αναφέρεται στην παράσταση και αποδεικνύεται την ίδια στιγμή. Μέσα από τις ιστορίες της ξεδιπλώνεται μπροστά μας η νεότερη ιστορία της Ελλάδας, και ταυτόχρονα η σύγχρονη ιστορία του λαϊκού τραγουδιού. Τραγούδια που τα ξέρουμε όλοι και μας ακολουθούν στη ζωή μας, αλλά για αρκετά από αυτά συνειδητοποιούμε επί τόπου ότι τα έχει γράψει η σημαντική αυτή στιχουργός.

Τα φώτα σβήνουν και ξαφνικά συμβαίνει κάτι εξίσου δυνατό με την ερμηνεία της Νένας Μεντή. Το κοινό χειροκροτεί όρθιο για πέντε λεπτά, την συγκινημένη ηθοποιό. Και δεν έχει διάθεση να σταματήσει να το κάνει, μέχρι εκείνη να χαθεί από τη σκηνή με μία φιγούρα που κινείται πλέον ανάμεσα στην προσωπικότητα που ενσαρκώνει και την καθηλωτική «θεατρίνα» που πραγματικά είναι.

Περπατώντας προς την Πατησίων και αφού έχει πλέον βραδιάσει για τα καλά, οι θεατές βρίσκονται ακόμη σε έναν άλλο χωροχρόνο και παλεύουν με τη φαντασία τους, σιγοτραγουδώντας Δεν φταις εσύ, η φαντασία μου τα φταίει, που σ’ έπλασε όπως ήθελε αυτή…

Μαρία Σαγάνα

Κείμενο – σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας, σκηνικά – κοστούμια: Αναστασία Αρσένη, φωτισμοί: Ανδρέας Μπέλης, επιλογή τραγουδιών: Ελεάνα Βραχάλη, μουσική επένδυση: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος, φωτογραφίες: Γιώργος Καβαλλιεράκης. Ερμηνεία: Νένα Μεντή.

Θέατρο Χώρα: Αμοργού 20 – Κυψέλη, τηλ.: 210 8673945.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή και Σάββατο: 21.00, Κυριακή: 19.00.
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα). Προπώληση εισιτηρίων: ταμείο θεάτρου, ηλεκτρονικά: viva.gr.