Η ζωή, όπως την κοιτάς, σε κοιτάει!

Αν θέλετε να δημιουργήσετε μια υγιή, χαρούμενη σχέση που να σας καλύπτει, ξεκινήστε απο αυτή που έχετε με τον εαυτό σας.

Πόσο όμορφα ξεκινάνε οι σχέσεις… Με προσδοκίες, χτυποκάρδια, ώρες στον καθρέφτη και …μερικά μικρά ανώδυνα ψεματάκια. Ίσως η λέξη «ψέμα» να είναι λίγο βαριά. Ας πούμε «ανακρίβειες» στη συμπεριφορά. Π.χ. σου βάζει τις φωνές και σκέφτεσαι… «αρχή είναι, θα τον στρώσω αργότερα». Δεν κάνει τίποτε μέσα στο σπίτι, σε καταπιέζει ή σε ζηλεύει, σε αγνοεί ή σε προσβάλλει και σκέφτεσαι ακριβώς το ίδιο «αρχή είναι, θα τον στρώσω αργότερα». Κοιτάξτε γύρω σας. Πόσες φορές στην πραγματικότητα κατάφερε κάποιος να αλλάξει τον άλλον χωρίς ο άλλος να συμφωνήσει; Το θέμα μας, όμως, δεν είναι οι άλλοι. Έχετε σκεφτεί τι μηνύματα μπορεί να περνάτε στον εαυτό σας, όταν αποδέχεστε συμπεριφορές που δεν σας ταιριάζουν επειδή «είναι αρχή»; Έχετε συνειδητοποιήσει πως κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στον εγκέφαλό σας, δημιουργούνται κάποιες συγκεκριμένες συνάψεις; Αυτές οι συνάψεις, όταν επαναλαμβάνονται, αρχίζουν και γίνονται μοτίβα συμπεριφοράς και στο τέλος γίνονται μέρος του χαρακτήρα μας. Συχνά συναντώ γυναίκες που μέσα από μια ακατάλληλη γι’ αυτές σχέση έχασαν το γέλιο τους, την αυτοπεποίθηση και τον αυτοσεβασμό τους, το κέφι τους για ζωή, τον ίδιο τους τον εαυτό. Και κάτι τέτοιο δεν γίνεται σ’ ένα βράδυ. Ξεκινάει από την πρώτη φορά που επέτρεψαν στον εαυτό τους να κλείσουν το στόμα, να σκύψουν το κεφάλι και να αποδεχτούν κάτι που δεν τους ταιριάζει. Ξεκινάει από την πρώτη δικαιολογία που είπαν μέσα τους, για να πειστούν να ανεχτούν κάτι που δεν τους κάνει καλό. Οι δικαιολογίες αυτές είναι συνήθως του τύπου: «έτσι είναι οι σχέσεις, έτσι είναι οι άντρες, τις υπόλοιπες στιγμές νιώθω ότι με αγαπάει, είχε μια δύσκολη μέρα…». Δεν υποστηρίζω ότι πρέπει να είναι κανείς με το σπαθί στο χέρι. Οι σχέσεις θέλουν αλληλοκατανόηση, σεβασμό και υπομονή. Πρώτα απ’ όλα, όμως, πρέπει να σεβόμαστε εμείς τον εαυτό μας, να τον τοποθετούμε εκεί που του αξίζει, να του μιλάμε και να του φερόμαστε όπως θα θέλαμε να του φέρονται οι άλλοι. Το να είσαι αμετακίνητος και πεισματάρης είναι κακός. Το να είσαι, όμως, ακέραιος είναι απαραίτητο συστατικό της αυτοεκτίμησης και της ευτυχίας. Κάθε φορά που είστε ασυνεπής με τον εαυτό σας και τις ανάγκες σας, πλήττεται η ακεραιότητά σας. Κάθε φορά που παραβιάζετε τις αρχές σας και λέτε ψέματα στον εαυτό σας, χαλάτε την εικόνα που έχετε για σας. Κάθε φορά που υπομένετε κάτι και πείθεστε από την ψευδή υπόσχεση ότι η αυτή φορά είναι η τελευταία, χάνετε λίγο από την πίστη στις δυνάμεις και την αξία σας. Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, είναι σαν να προσκαλείτε τον άλλον να σας φέρεται έτσι κάθε φορά. Γιατί ποιος θα σκεφτεί να είναι ειλικρινής σε κάποιον που ζει μέσα στο ψέμα; Ποιος θα νοιαστεί κάποιον που δεν νοιάζεται για τον εαυτό του; Ποιος θα αγαπήσει κάποιον που δεν αγαπάει και δεν σέβεται τον ίδιο του τον εαυτό; Αν θέλετε να δημιουργήσετε μια υγιή, χαρούμενη σχέση που να σας καλύπτει, ξεκινήστε από αυτή που έχετε με τον εαυτό σας.
Η ζωή, όπως την κοιτάς σε κοιτάει. Το ίδιο και οι άλλοι.

Δρ.Νάνσυ Μαλλέρου*

*Η Δρ. Νάνσυ Μαλλέρου είναι Life, Business & Executive Coach (www.lifecoachinggreece.gr) και συγγραφέας του βιβλίου «ΚΑΛΥΤΕΡΑ… ΓΙΝΕΤΑΙ! Ο πρώτος Ελληνικός οδηγός Life Coaching» (Εκδ. Φερενίκη, 2009). Διδάσκει Μάρκετινγκ & Προσωπική Ανάπτυξη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο & στην Οδοντιατρική Σχολή Αθηνών