180 παλμοί το λεπτό* ή πώς αξίζει να ερωτεύεται κανείς μετά τα βαθιά 35+;

Οι καρδιές μαθαίνουν να χτυπούν αλλιώς από κάποια στιγμή και μετά. Κι αυτή είναι το πιο κατάλληλο timing για να επανεφεύρεις την ιδέα του έρωτα. Και γιατί όχι τον εαυτό σου;

Οι θεωρίες μου για το πώς πρέπει να ερωτεύεσαι με έχουν -πολλάκις κι ανεπανόρθωτα- εκθέσει μέσα από τα κείμενά μου. Υπάρχει εξάλλου κάτι πιο συναρπαστικό κι εντυπωσιακό απ’ το να γράφεις για καρδιές που χτυπούν στο ανώτατο μη φυσιολογικό όριο από έντονο συναίσθημα; Κάποια στιγμή, όμως, μάλλον έρχεται η κόπωση. Όχι η σωματική, η συναισθηματική. Η οποία με τη σειρά της γεννάει την εμπειρία,  η οποία με τη σειρά της διαφοροποιεί τόσο τις επιλογές, τόσο και τις προτεραιότητες στις ανθρώπινες σχέσεις.

Εκεί, λοιπόν, γύρω στα βαθιά 35, είναι η ηλικία που θεωρητικά έχεις κάνει τουλάχιστον μία σοβαρή στο παρά τσακ του γάμου, ή τουλάχιστον μία μακροχρόνια σχέση, καριέρα, συγκατοίκηση, γάμο, παιδί, διαζύγιο, έχεις ζήσει μεγάλο διάστημα μόνη σου, έχεις αρχίσεις να υποψιάζεσαι τι ζητάς από τη ζωή σου επιτέλους… και ευτυχώς να σου λείπουν τόσα ακόμα…

Είναι η ηλικία που δεν θέλεις να μάθει κανείς αν ξυπνάς μες στη νύχτα κι αναρωτιέσαι: Aν αυτό ήταν εφιάλτης ή μήπως ήταν η ζωή σου; Αν υπογραμμίζεις με μολύβι φράσεις στο βιβλίο που διαβάζεις… Αν βουρκώνεις χωρίς λόγο… Kι είναι και η πρώτη φορά που νιώθεις ουσιαστικά μόνος… όπως  έχει γράψει και ο κορυφαίος Στάθης Τσαγκαρουσιάνος. Είναι η στιγμή ή η ηλικία που το ξέρεις πια πως δεν μπορείς πλέον να γυρίσεις πίσω στο παιδικό σου δωμάτιο… πόσο μάλλον στους ορισμούς του έρωτα όπως τον έγραφες στα λευκώματα της εφηβείας.

Όμως, μην βιαστείτε να αναστενάξετε βαθιά και να βουλιάξετε στο ύπουλα μαλακό στρώμα της κατάθλιψης. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Ποιος μου το έμαθε; Η ίδια μου η ζωή, η ηλικία μου, ή αυτό που άλλοι το ονομάζουν Εμπειρία Ζωής κι εγώ Συχνές Μετωπικές με την Πραγματικότητα Χωρίς Αirbag.

Ο έρωτας πάντα θα σου αλλοιώνει τις αντιδράσεις, τη συμπεριφορά, τον χαρακτήρα. Αλλιώς δε λέει. Κι αυτό είναι μάλλον που απειλεί τη συγκροτημένη σκέψη, τη δομημένη ζωή και την πολύπλοκη καρδιά των 35 plus… Που μυαλά τώρα για ξεσηκώματα; Έχουμε δουλειές, έχουμε υποχρεώσεις, έχουμε σκοτούρες, έχουμε και Κρίση Μέσης Ηλικίας… Τέλος! Εγώ δεν ξαναερωτεύομαι… Εγώ με αυτά έχω ξεμπερδέψει. Έχω τελειώσει!

Όμως, όλα τα ΠΟΤΕ και τα κατηγορηματικά ΟΧΙ της ζωής μου τα έχω λουστεί και μάλιστα τρία χέρια και με μάσκα μαλλιών από πάνω. Πάντα το ξέρεις αυτό που θα σου συμβεί. Εξάλλου σε αυτή την ηλικία ο καθένας έχει ήδη συλλαβίσει την ερωτική αλφάβητο που του αξίζει. Το ξέρω και το ξέρεις. Πάντα το ξέρεις. Κανείς δεν κατέβηκε από τα δέντρα… Κι ας σε τραβάει σαν το μπλε φως του κρεοπωλείου τις μύγες. Περί παγίδας πρόκειται. Το υπεροχότερο, όμως, είναι πως δεν σου καίγεται καρφί…

Τη στιγμή που ο έρωτας θα ρίξει δυνατή κλωτσιά στην πόρτα σου και θα εισβάλει με το έτσι θέλω στη ζωή σου πάνε περίπατο η συνείδηση, οι τακτικές και όλες οι ψύχραιμες αναλύσεις σου. Χάνεις το σύμπαν και το μόνο που στο τέλος κάνεις είναι να τρίβεις μεταξύ τους τις ιδρωμένες σου παλάμες.

Ο έρωτας μετά τα βαθιά 35 οφείλει να έχει εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα. Ή όλα ή τίποτα. Να έχεις κάτι να θυμάσαι στα γεράματα και να σκουπίζεις με λιγωμένα δάκρυα τη συγκίνηση…

Να μη φοβάσαι να πεις σ’ αγαπάω. Κι αν σου φαίνεται κλισέ, υπάρχουν χίλιοι τρόποι να το πεις με δικά σου λόγια.

Να διεκδικείς τα συναισθήματα, τον έρωτα, την αγάπη, το καλό sex που σου αξίζει. Αυτή είναι η δεκαετία που απενδύεται την παρόρμηση των 20+ και σνομπάρει τον συντηρητισμό των 50+.

Όλα είναι ένα πείραμα που πρέπει να κάνεις, μία εμπειρία που πρέπει όχι μόνο να έχεις ζήσει, αλλά να είσαι και σε θέση να την αναμεταδώσεις…

Επίσης -για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα- ποτέ δεν είσαι προετοιμασμένος για την σύγκρουση με την καρδιά σου.

Ξέρεις πως ΑΝ, το τονίζω, ΑΝ σου κάτσει και δαγκώσεις τη λαμαρίνα μετά την πρώτη Άνοιξη της ζωής σου την έχεις βάψει… Σε αυτές τις δεκαετίες και πάνω ο έρωτας γίνεται καύσιμο που βάζει φωτιά σ΄όλα τα σκουπίδια εντός σου! Τα εγκαύματα πάντως είναι βέβαιο πως δεν θα τα γλυτώσεις, αλλά ξέρεις και πώς να προφυλάσσεσαι και πως να τα επουλώνεις αν τύχει και τελικά καείς.

Θεωρώ τον Έρωτα την μεγαλύτερη «ζαβολιά» του κόσμου.  Ερωτεύομαι τους απολύτως λάθος και διαθέτω ένα ανώτερο Εγώ που πάντα μου φέρvει τις σωστές αντιρρήσεις του τύπου: Να ξυπνάς δίπλα του ή να ζεις μέσα του; Η απάντηση δική σας.

*180 παλμοί είναι το ανώτερο φυσιολογικό όριο παλμών για έναν υγιή άνθρωπο 40 ετών. Ή όταν έχεις ταχυκαρδία κάθε φορά που θα τον συναντήσεις.