Scream or ice scream?

Τη στιγμή που μέσα σε λιγότερο από 6 εβδομάδες κληθήκαμε να ψηφίσουμε 2 φορές. Τη στιγμή που το μεγαλύτερο σκάνδαλο της εποχής με πολιτική εσάνς μας διδάσκει ότι τα κρόσια ενός καναπέ μπορεί να στοιχίζουν μέχρι και 3000 ευρώ. Από ‘κει η φράση «κρόσια τα νεύρα»; Μπορεί! Η δίαιτα, ο αιώνιος αυτός αντίπαλος του καλοκαιριού έρχεται εν μέσω συννεφιάς -πάλι καλά- να μου υπενθυμίσει πως παρά την οικονομική κρίση και όσες απεργίες πείνας και να προσπάθησα να επιβάλω στο ατίθασο στόμα-στομάχι (αυτά πάνε πακέτο), δεν μπορώ να… σχηματίσω κυβέρνηση με τη Γενική Γραμματέα ζυγαριά.

Σαν το δημιούργημα του Νορβηγού εξπρεσιονιστή ζωγράφου Edvard Munch κι εγώ… ναι, αναφέρομαι στην περιβόητη «Κραυγή», που πουλήθηκε λίγο καιρό πριν έναντι 120 εκατ. δολαρίων από τον οίκο δημοπρασιών Sotheby’s, σημειώνοντας παγκόσμιο ρεκόρ ως το πιο ακριβό έργο που πουλήθηκε ποτέ, θέλω να ουρλιάξω για την πολιτική κατάσταση. Όχι γιατί μου έδωσε τις γνωστές… φρούδες ελπίδες, αλλά γιατί αποενοχοποίησε τα χρυσά και κάθε είδους κουτάλια.
Φίλη μού είπε: «Φέτος ίσως είναι η μόνη σου ευκαιρία -λόγω απόγνωσης-αγανάκτησης-λιμοκτονίας υποθέτω- να χωρέσεις στα καινούργια μαγιό της Blumarine». Επιτρεπούσης βέβαια της limit up limit πιστωτικής μου κάρτας συμπλήρωσα εγώ, απολαμβάνοντας (;) ένα faux παγωτό 0%. Γιατί την τέχνη πολλοί κόπιαραν, την πολιτική ίσως ακόμη περισσότεροι, το παγωτό ουδείς!
Kι όπως λένε κάτι φίλες μου στο twitter, «προσοχή στο κενό μεταξύ του “scream” και του “ice cream”».
Καλό καλοκαίρι…

Κάτια Μηλιαράκη