Το δικό μου Πάσχα

Το δικό μου Πάσχα έχει ευλάβεια. Οι άνθρωποι που λυγίζουν από το βάρος των υποχρεώσεων βρίσκονται ξανά σε επαφή με την πίστη τους. Αντλούν δύναμη από το μεταφυσικό, νιώθουν πως ζωή δεν είναι μόνο η καθημερινότητα.

Το πνεύμα, το σώμα και η ψυχή, ενωμένα, χρειάζονται ένα στήριγμα, κι αυτό είναι η βαθιά πίστη. Ακόμα και οι ψυχολόγοι λένε πως, πιστεύοντας στο Θεό, δεν κερδίζεις απαραίτητα χάρες από το Θεό. Η ίδια η πίστη σου είναι από μόνη της πηγή δύναμης στη ζωή, ανεξάρτητα από το τι κάνει ο Θεός για σένα.

Το δικό μου Πάσχα εκφράζει σεβασμό στην Παράδοση. Αν και οι νεότερες ηλικίες, κάποια στιγμή της ζωής τους απορρίπτουν την παράδοση, τις ημέρες του Πάσχα είναι οι πρώτοι που θα προσκυνήσουν τον εσταυρωμένο, θα ανάψουν κερί, θα κρατήσουν τον Επιτάφιο στην περιφορά, θα παρακολουθήσουν τις γυναίκες της οικογένειας να πλάθουν κουλούρια ή να ζυμώνουν τσουρέκια και θα βοηθήσουν στην προετοιμασία της μαγειρίτσας, στο σούβλισμα του αρνιού και θα σύρουν το χορό. Στο δικό μου Πάσχα, οι γενιές ενωμένες, ακολουθούν το ρυθμό της καρδιάς τους και γιορτάζουν την ελευθερία από το φόβο.

Το δικό μου Πάσχα αγκαλιάζει την ύπαιθρο. Η φύση ξαναγεννιέται και μας δίνει το μάθημα ότι μετά από κάθε τέλος, αρχίζει μια νέα αρχή. Μια και δεν έχω δικό μου χωριό ή εξοχικό, όλα τα μέρη με προσκαλούν. Τα χωράφια με τις παπαρούνες, η θάλασσα με το κρυστάλλινο νερό, οι μέλισσες που ζουζουνίζουν, είτε στις Ροβιές είτε στις Σπέτσες είτε στην Πάρνηθα είτε στα Μετέωρα, όλα αντανακλούν τη λάμψη του ήλιου και την ανατολή της άνοιξης.

Στη δική μου Μεγάλη Εβδομάδα υπάρχει εγκράτεια, νηστεία κι αποχή. Ειδικά τη Μ. Παρασκευή που δεν βάζεις καν κατσαρόλα στη φωτιά. Τρως μαρούλι με ξύδι και χθεσινά βρασμένη φασολάδα. Δεν πέφτεις στη γαριδομακαρονάδα και στο μακαρονάκι κοφτό με χταποδάκι, στα μύδια και στα καβούρια για να ακολουθήσεις – τυπικά – την νηστεία.

Στο δικό μου Πάσχα, ο κόσμος φοράει τα καλά του. Όχι άλλο τζιν και αθλητικά. Η μητέρα μου, τη Μεγάλη Παρασκευή, πάντα μας έντυνε με τα καινούργια μας ταγιεράκια. Το ντύσιμο εκφράζει το σεβασμό και την αναγνώριση των Παθών και του Μαρτυρίου. Τιμάς τις Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας, μέσα σου και έξω, με την καθαρή σου ψυχή και τα γιορτινά σου ρούχα. Ακόμα και στην εποχή της φτώχειας του Παπαδιαμάντη, οι γυναίκες φορούσαν την καλή τους μαντήλα από την προίκα τους για να πάνε στην εκκλησιά. Δε γίνεται να κρατάς στα χέρια σου ένα ακριβό κινητό και να μην έχεις μια καλή μπλούζα να βάλεις.

Το νόημα του δικού μου Πάσχα είναι ο συμβολισμός των Παθών και της Ανάστασης. Η ζωή είναι ένα μακρύ μάθημα ταπεινότητας, που μας έδωσε ο Ιησούς βάζοντας τη βάση για μια πιο δίκαιη ανθρωπότητα. Η κορύφωση των βασάνων μας, καταλήγουν στην προσωπική μας Ανάσταση από λύπες, τραύματα και προκαταλήψεις. Συμβολικά, για τον καθένα μας, ανατέλλει το φως της ελπίδας, η συχώρεση για τον εαυτό μας και τους άλλους.

Καλό μας Πάσχα, γεμάτο με τα μυστήρια της αγάπης!