Brunch την Κυριακή!

Είχα ξεχάσει πόσο όμορφη είναι η Κηφισιά τα κυριακάτικά πρωινά και δεν θα το θυμόμουν για πολύ καιρό ακόμα, αν δεν επέμενε η κολλητή μου να πάμε βόλτα εκείνη την Κυριακή. Ευτυχώς!

Η μέρα ήταν άκρως φθινοπωρινή μ΄ έναν πολύ όμορφο ήλιο όμως που εναλλασσόταν σε σωστές δοσολογίες με ένα δροσερό αεράκι στις υπό σκιάν περπατησιές μας. Ανεβήκαμε με τα πόδια από τον σταθμό του ηλεκτρικού και φτάσαμε στο μεγάλο εμπορικό της Κηφισιάς στη γωνία Λεβίδου και Αργυροπούλου και αφού χαζέψαμε για αρκετή ώρα τις μεγάλες βιτρίνες με τα υπέροχα ρούχα, τα εντυπωσιακά παπούτσια και όλα τα μπιχλιμπίδια που εξιτάρουν τον γυναικείο πληθυσμό, νιώσαμε το στομάχι μας να διαμαρτύρεται εντόνως!

Κοιτάξαμε η μια την άλλη και αυτόματα στρέψαμε και οι δυο μαζί το βλέμμα μας σ΄ εκείνο το επιβλητικό νεοκλασικό της οδού Αργυροπούλου. Με γρήγορο βηματισμό εισήλθαμε στο Arch cafe eaterie – για το οποίο είχαμε ακούσει αλλά ποτέ δεν είχαμε καταφέρει να επισκεφθούμε.

Αρχίσαμε να ψάχνουμε πεινασμένα να βρούμε το ιδανικό τραπέζι. Ευτυχώς η ευγενικότατη και πολύ όμορφη κυρία στην είσοδο κατάλαβε αμέσως τις διαθέσεις μας και μας οδήγησε σ’ ένα υπέροχο τραπέζι δίπλα στη μεγάλη τζαμαρία απ’ όπου μπορούσαμε να βλέπουμε τον πλακόστρωτο δρόμο αλλά και να κλέβουμε ματιές προς το εκπληκτικό bar με τα ψηλά σκαμπό, την εντυπωσιακή κάβα και τους ενδιαφέροντες baristi που ετοίμαζαν espresso και λοιπούς καφέδες και ροφήματα με τρόπο σχεδόν τελετουργικό και ταχυδακτυλουργικό!

Η ώρα ήταν περίπου 11.00 το πρωί και άρα ιδανικότατη για brunch. Λιτό και απλό, να μη φουσκώσουμε γιατί είχαμε αποφασίζει μετά να συνεχίσουμε τη βόλτα μας. Πήραμε τους καταλόγους στα χέρια μας και καθώς αρχίσαμε να τους ξεφυλλίζουμε, σηκώσαμε και οι δύο το βλέμμα μας και κοιταχτήκαμε συνομωτικά. Το απλό και λιτό brunch ήταν ανάμνηση παλιά, κίτρινο γράμμα στο συρτάρι.

Παραγγείλαμε ένα cookie sandwich, διπλό cookie σοκολάτας δηλαδή γεμισμένο με παρφέ κρέμα τυριού και χειροποίητο dulce de leche αρωματισμένο με ανθό λεμονιού και pancakes red velvet με κρέμα πατισερί, καβουρδισμένο φιλέ αμυγδάλου, σιρόπι φράουλας και φρούτα του δάσους.

Αυτά από γλυκές γεύσεις γιατί συνεχίσαμε και με αλμυρές, όπως εκείνο το καταπληκτικό croquet gravlax με μους αβοκάντο και καλαμπόκι, ψιλοκομμένο iceberg και χειροποίητο σολομό gravlax μαριναρισμένο με vodka και φρέσκες φέτες πορτοκαλιού αλλά και εκείνο το Eiffel poached με αυγά ποσέ πάνω σε γαλλικό brioche με χοιρινή πανσέτα, sauce Hollandaise αρωματισμένη με λάδι τρούφας και ανάμεικτη σαλάτα με γαλλική vinaigrette!

Oh la la δηλαδή!
Και αν νομίζετε ότι σταματήσαμε σε αυτά κάνετε μεγάλο λάθος! Για να δικαιολογήσουμε και το «λιτό και απλό brunch» που είχαμε πει ότι θα φάμε (!) , ήπιαμε δυο εκπληκτικά smoothies, το green balance με σπανάκι, μπανάνα, γάλα αμυγδάλου και αγαύη και το dieters special με φράουλα, ανανά, μέλι καρύδια και παγωτό γιαούρτι!

Η ώρα είχε πάει σχεδόν έξι το απόγευμα και εμείς δεν λέγαμε να ξεκολλήσουμε. Δεν ήταν μόνο το yummie φαγητό που το απολαμβάναμε μπουκιά μπουκιά, αργά και νωχελικά για να μην τελειώσει γρήγορα. Ήταν και εκείνη η mainstream μουσική που σε χαλάρωνε και έκανε ακόμα πιο ζεστό και φιλικό και cosy το περιβάλλον, ένα αίσθημα που απογειώθηκε όταν άρχισε να πέφτει ο ήλιος και άναψαν τα industrial φωτιστικά στον ουρανό του Arch και τα κεράκια στα τραπέζια.

Παραγγείλαμε ένα espresso με παχύ απολαυστικό καϊμάκι και ένα cappuccino από 100% διαλεχτούς καφέ Arabica και λαχταριστό αφράτο αφρόγαλα με μπόλικη κανέλα και τσιμπήσαμε την τελευταία μπουκιά από τα petite France κρουασάν βουτύρου με σπιτική μαρμελάδα που πολύ ευγενικά και χαμογελαστά μας έφερε στο τραπέζι εκ μέρους του καταστήματος ο χαμογελαστός σερβιτόρος.

Την ώρα που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε πήρε το μάτι μας στο εσωτερικό του μαγαζιού τον chef τον οποίο δεν διστάσαμε στιγμή να πλησιάσουμε, να τον ευχαριστήσουμε για τα πεντανόστιμα πιάτα και τις λαχταριστές γεύσεις που απολαύσαμε στο brunch και να τον ρωτήσουμε ποιο είναι το μυστικό του που κάνει τόσο νόστιμο το brunch στο Arch.

Χαμογελώντας μας είπε ότι στο Arch τα menu στην ουσία φτιάχνονται από τους ίδιους τους πελάτες και ας μην το ξέρουν, αφού όταν δοκιμάζουν ένα καινούριο πιάτο και ικανοποιούνται γευστικά το ζητούν ξανά και ξανά και έτσι αυτό γίνεται μέρος του μενού. Από εκεί και πέρα η έμπνευση του, τα εξαιρετικής ποιότητας προϊόντα και οι ποιοτικές πρώτες ύλες που χρησιμοποιούν στο Arch, η άψογη συνεργασία με την ομάδα του αλλά και η δημιουργική συζήτηση με τον ιδιοκτήτη του Arch τον Δημήτρη Μπενγλίδη δημιουργούν την γευστική παλέτα των πιάτων.

Εκφράζοντας λοιπόν our compliments to the chef, στην ομάδα του και στον Δημήτρη Μπενγλίδη κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο όπου προσέξαμε στην πόρτα της τζαμαρίας μια αφίσα για τα μουσικά live που κάνει το Arch και παρατηρήσαμε κάτω από τον λογότυπο του τη φράση “A place where things happen”!

Κοιταχτήκαμε με τη φίλη μου, κλείσαμε πονηρά το μάτι η μια στην άλλη και σημειώσαμε την ημερομηνία του live στο κινητό μας και κάναμε fb και insta follow στο @archkifisia για να μαθαίνουμε πρώτοι τα επόμενα things that will happen στο ανήσυχο αυτό στέκι της Κηφισιάς που σίγουρα θα επισκεφθούμε ξανά και ξανά!

Κατερίνα Σιδέρη